Laaz Rockit - City's Gonna Burn

Κάποια συγκροτήματα δουλεύουν και προβάλλονται πολύ από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάποια περισσότερο και κάποια λιγότερο. Έχουμε βρει και μάθει νέα για συγκροτήματα που υπήρξαν βραχύβια πριν πολλές δεκαετίες και μέσω κάποιου fan club, ενός οπαδού ή ενός μέλου του συγκροτήματος, μαθαίνουμε νέα και διαβάζουμε για το παρελθόν. Ακόμα και από συγγενικό μέλος από κάποιον από την σύνθεση της τότε μπάντας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που έχουν χαθεί εντελώς τα ίχνη μιας μπάντας, και όχι μόνο για άσημες, μικρής εμβέλειας μπάντας αλλά και για μεγαλύτερα ονόματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Lȧȧz Rockit, μια thrash metal που μας ''κέρασε'' αρκετές δισκάρες πριν αρκετές δεκαετίες. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε πίσω στο 1981-82 και το όνομα πάρθηκε από μια ταινία τους  Clint Eastwood ( "The Enforcer") επηρεσμένο από ένα πυραυλικό οπλικό σύστημα, θέλοντας να προσδώσουν και να παραλληλίσουν τη μπάντα με ωμή ενέργεια και εκρηκτική συναυλιακή παρουσία. Οι Καλιφορνέζοι Lȧȧz Rockit ήταν παρόντες την εποχή που το thrash metal γεννιόταν και το αυτοχρηματοδοτούμενο ντεμπούτο τους ''City's Gonna Burn'' έχει πολλά US Power σημεία όπως και thrash metal βέβαια. Κάπως έτσι θα συνεχίσουν και με το ''No Stranger To Danger'' ένα χρόνο μετά, και πάλι σε εκπληκτικό επίπεδο κερδίζοντας όλο και περισσότερους οπαδούς στο σανίδι.  Το Thrash Metal απογειώνεται, οι Lȧȧz Rockit αποσπούν συμβόλαιο με την Enigma για Αμερική και Music For Nations για Ευρώπη, σκληραίνουν ακόμα περισσότερο τον ήχο τους και το τρίτο τους άλμπουμ ''Know Your Enemy'' (1987) τους βάζει στην αφρόκρεμα των thrash metal κυκλοφοριών της εποχής, πράγμα που θα επαναλάβουν και με το επόμενο βήμα τους (''Annihilation Principle''-1989). Για πρώτη φορά βλέπουμε αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας με τον ένα εκ των δυο κιθαρίστων (Phil Kettner) αλλά και το ρυθμικό ντουέτο να αποχωρεί από τη μπάντα. Η μπάντα είχε γίνει μεγάλη, συμβόλαιο με την Roadracer και τα 90ς τους υποδέχονται με το εξαιρετικό ''Nothing$ $acred''. Το μεγαλύτερο ποσοστό των thrash συγκροτημάτων είτε διαλύθηκαν στα 90ς είτε το γύρισαν σε πιο γκρουβάτο thrash είτε πρόσθεσαν death metal στοιχεία για να αντέξουν στον ανταγωνισμό σκληρότητας ήχου της εποχής. Οι Lȧȧz Rockit διαλύθηκαν και  μέλη της μπάντας έφτιαξαν τους γκρουβάτους Gack. To 2005 επανασυνδέθηκε η αυθεντική σύνθεση για κάποιες συναυλίες αλλά τελικά υπήρξε και άλμπουμ λίγα χρόνια αργότερα (Left for Dead). Δυστυχώς μέσα στα 10ς το ρυθμικό ντουέτο εχει αποχωρήσει από τη ζωή ενώ το συγκρότημα έχει να δώσει σήματα ζωής από το 2011 που έπαιξαν support στους Metallica. Φήμες πολλές αλλά τα χρόνια έχουν περάσει κατά πολύ (έγιναν και 60ρηδες).

 Όπως ήδη αναφέρθηκε πρωτύτερα,το ντεμπούτο των Lȧȧz Rockit είναι περισσότερο power/thrash παρά κάθαρόαιμα thrash. Σκεφτείτε μπάντες όπως Flotsam and Jetsam,Metal Church,Heathen,Overkill και Toxik. Σε λιγότερο από μισή ώρα έρχεσαι αντιμέτωπος με ήχους που θα αλληλενεργούν με τον ακροατή. Το ομώνυμο τραγούδι σε πετά σε βαθιά νερά με το ''καλημέρα''. Τσιριχτά φωνητικά, διπλές κιθάρες και ένα μπάσο που δεν σταματά να βρίσκεται στο επίκεντρο του ήχου τους σε περίοπτη θέση. Τα riffs τρέχουν νεράκι χωρίς ρυθμικές υστερίες. Σε μεσαίες ταχύτητες, σφυρηλάτηση ατσαλιού με βομβαρδισμό έγχορδων απειλών. Κάποια στιγμή που πέφτουν οι ρυθμοί και τα φωνητικά ακούγονται μπροστά, μου θυμίζουν αρχαίους Twisted Sister, στο πιο σκληρό βέβαια. Τα σολαρίσματα διαδέχονται το ένα το άλλο και καταφροχθίζουν οποιοδήποτε εμπόδιο αφήνοντας σε έρμαιο στη φωτιά που έχουν δημιουργήσει. City's Gonna Burn και δεν λένε ψέμματα.

Απώτερος σκοπός των Αμερικανών δεν είναι οι ταχύτητες αλλά η έκλυση ενέργειας και οι μελωδίες που θα σου περάσουν ασυναίσθητα μέσα από αυτή. Βέβαια, στο ''Take No Prisoners '' πράττουν αυτό που κυρήσσουν. Έκρηξη αδρεναλίνης, κραυγές στη στρατόσφαιρα, ταχύτητες που αυξάνονται, κιθαριστικό παίξιμο μπολιασμένο με μαχητικότητα και αγριότητα. Οι ρυθμοί πολιορκούν το μυαλό σου και το καταλαμβάνουν προτείνοντας και στο υπόλοιπο σώμα να ακολουθήσει ένα εκστατικό κούνημα. Και όταν ακουστούν οι πρώτες αρμονίες του ''Dead Man's Eyes'', χαμός. Πύρινη λαίλαπα. Οι axemen μαγεύουν με το παίξιμο τους, απρόσμενοι αλλά όχι ασυνάρτητα γυρίσματα, ανάκληση του οτιδήποτε έχω ερωτευτεί σε αυτή τη μουσική. Τα δάκτυλα γλιστρούν πάνω στην ταστιέρα, τα τύμπανα αντηχούν ένα μεταλλικό μάντρα, το λαρύγγι του Coons κόβει σαν χαρτί βιβλίου.

Η άμμος της εκδίκησης συνεχίζει να αδειάζει και στη δεύτερη μεριά του δίσκου. Τα πάντα σπέρνουν τον πανικό. Ένας πύργος από ριφάρες υψώνεται και ελευθερώνει την ολέθρια δύναμη του. Για τρία λεπτά πρέπει να μεταβείς στο Πέρασμα της Εξολόθρευσης έχοντας να αντιμετωπίσεις ήχους με μοναδικό σκοπό να σε υποτάξουν. Το ''Prelude'' δεν είναι...πρελούδιο. Είναι μια αυτόνομη σύνθεση και μάλιστα από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια μέσα στο δίσκο. Κλείσιμο με το ''Something More '', πιο Power Metal, φτύνει έγχορδες σφαίρες, δαγκώνει θανάσιμα μέσω κραυγών,ένας ποταμός λάβας. Λιωμένο μέταλλο που ρέει αργά μέσα σου και ας ακούγεται πιο επιτακτικό στο παίξιμο του.

Το  ''City's Gonna Burn'' δεν είναι ο καλύτερος δίσκος των  Lȧȧz Rockit. Πρώτα βήματα, μέτριο φτωχό εξώφυλλο, αρκετά καλή (με περιορισμούς όμως) παραγωγή από αρχάριους στο είδος, φτωχό budget σε όλα. Όμως μιλάμε για παρθένα δύναμη και εσωτερικό πάθος που κάνει κάποια τραγούδια σύντροφους ζωής. Εκτιμήθηκε και εκτιμάται περισσότερο από οπαδούς του U.S. Power Metal παρά θρασάδες (αυτοι προτιμούνε από τον τρίτο δίσκο και μετά).