Monuments
Όσοι εμπιστεύονται και καταλαβαίνουν μπάντες από το όνομα και μόνο, θα έχουν ήδη μπει στο νόημα ότι οι Artificial Silence είναι ένα progressive συγκρότημα που προσπαθεί με μουσική και στίχους να περιγράψει έννοιες όπως το όνειρο, η μαγεία, η συγκίνηση, και η αγάπη.
Aν υπήρχε δικαιοσύνη στον κόσμο αυτόν, όσα περιοδικά υπάρχουν ακόμα στα περίπτερα, όσες εκπομπές ασχολούνται με αυτήν την μουσική, και όσα websites έχουν μεγάλη δύναμη, τέτοια συγκροτήματα θα έπρεπε να παρουσιάζουν και να βοηθούν τον κόσμο να μάθει. Κάποια γκρουπ τα συμπαθείς, πριν καν τα ακούσεις. Από τις φωτογραφίες τους, από τη στάση τους, από το ύφος τους, βγάζουν αυτή την ειλικρίνεια και το μη επιτευδευμένο στυλ το οποίο έπρεπε να είναι το ίδιο το heavy metal - και η μουσική τους είναι σίγουρο πως και αυτή θα είναι γνήσια και αληθινή.
Οι Overkill σε λίγο καιρό, αν όλα πάνε καλά, θα προχωρήσουν στον εικοστό δίσκο τους. Οι περισσότεροι από εμάς υμνούμε τους πρώτους πέντε δίσκους, μέχρι το ‘’Horrorscope’’ δηλαδή και μας αρέσει αρκετά η τελευταία τους περίοδος. Από το ‘’Ironbound’’ και δώθε. Η αλήθεια είναι ότι στο ενδιάμεσο οι Overkill κάπως βάλτωσαν, κάπως επανέλαβαν πετυχημένες μανιέρες ή δοκίμασαν κάποια καινούρια μοτίβα, χωρίς όμως να εντυπωσιάσουν. Πάντως όλοι τους οι δίσκοι είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς και ακούγονται, από οπαδούς και όχι μόνο αρκετά ευχάριστα.
Oι Οverstep δημιουργήθηκαν στο Lorient της Γαλλίας το 1996. Το 1998 κυκλοφόρησαν το ανεπάληπτο “Οverstep” single, που τους βοηθά να υπογράψουν με την Brennus Music, και έτσι τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους “La Pierre...”.
Mετά το αριστουργηματικό “La pierre...” πολύς κόσμος περίμενε την επόμενη δουλειά των Γάλλων Οverstep, και πράγματι η δεύτερη πλήρης δουλειά τους κυκλοφόρησε λίγο καιρό αργότερα, το 2001, με τίτλο “Karrig an Ankou”.
Το “A Frail Deception” των Psycrence είναι μέσα στα καλύτερα progressive metal άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής σε ελληνικό έδαφος.
Annihilator, Canada, technical thrash, Jeff Waters. Λέξεις που ταιριάζουν απόλυτα στην ίδια πρόταση. ‘Η στο ίδιο κείμενο. Και σε αυτό το κείμενο οι Annihilator καλλιτεχνικό δημιούργημα, προσωπικό στοίχημα το μουσικό σχήμα, προσωπική σφραγίδα του Jeff Waters. Σπουδαίος κιθαρίστας και εξαιρετικός συνθέτης, ο Waters, φόρμαρε τους Annihilator στο Ontario του Καναδά στα μισά των 80ς. Με speed φόρα, thrash αγριάδα και Καναδέζικη δεξιοτεχνία.
Oι Fiarro από το San Antonio του Texas, ήταν δημιούργημα του κιθαρίστα John Fiarro που είχε φύγει από τους (ανά στιγμές) πολύ καλούς Talisphere. Το “Fiarro” του 1998 ήταν το ομώνυμο ντεμπούτο τους και το μοναδικό τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε επίσημα, μιας και ο δεύτερος δίσκος της μπάντας "Vision of Dreams" τυπικά έμεινε ακυκλοφόρητος – αλλά πλέον στις μέρες μας δεν είναι αδύνατο να βρεθεί.
Η μουσική και οι ταινίες τρόμου ή ιστορίες τρόμου. Με τους μύθους τους που αναβλύζουν τρόμο και την πραγματικότητα που από εκεί πηγάζουν. Πάνε μαζί? Άμα βάλεις και τον συνδετικό κρίκο που λέγεται metal με όλα του τα ιδιώματα. Φυσικά πάνε μαζί. Άμα βάλετε τον King Diamond, τους Electric Wizard και πολλά άλλα metal σχήματα, με διαφορετικό ήχο και ύφος το καθένα, θα βρείτε πολλές συνδέσεις μεταξύ μουσικής, metal, και ιστοριών – ταινιών τρόμου. Και με τους περισσότερους δίσκους να είναι concept πάνω σε αυτά τα τρομακτικά θέματα.
Oι Rebellion ήταν το μουσικό όραμα του keyboard-ίστα Christopher St. Pierre από την πολιτεία της Μασαχουσέτης, και δημιουργήθηκαν το 1989. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν το ΕΡ “Does Anybody Care?” σε κασέτα, ενώ το 1991 κυκλοφορεί, επίσης σε κασέτα, το πρώτο τους LP “And the Battle Begins...” Η επόμενη κυκλοφορία της μπάντας ήταν το demo “Unreleased Recording Sessions (1991 - 1993)”, και το 1994 διαλύονται για πρώτη φορά.