Serpents - The Brimstone Clergy

Άλλη μια νέα Σουηδική Black Metal μπάντα έρχεται να προστεθεί και να διαιωνίσει το είδος. Η μπάντα κατάγεται από το Örebro και δημιουργήθηκε πριν καμιά τριετία. Η τριμελής μπάντα κρύβεται πίσω από ψευδώνυμα και κουκούλες ενώ και το εξώφυλλο τους δείχνει ώς σκελετωμένους κληρικούς. Δεν γνωρίζω αν κρύβονται πιο γνωστά ονόματα πίσω από τις ‘’μάσκες’’ πάντως στα αυτιά μου ακούγεται έμπειρο black metal. Ήδη έχουν κυκλοφορήσει το ομώνυμο ep πόσω στο 2018 το οποίο είχε κυκλοφορήσει σε κάσέτα και βινύλιο ενώ αυτή τη φορά θα προτιμήσουν τις εκδόσεις του cd (digipak, 500 τεμάχια) και του βινυλίου για το καινούριο τους υλικό. Υλικό που πάλι δεν ξεπερνά κατά πολύ τα 20 λεπτά (6 συνθέσεις στο σύνολο) και έτσι κυκλοφορεί σαν ep από την War Anthem Records με τίτλο ‘’The Grimstone Clergy’’.

Με αρκετές μελωδικές γραμμές η αρχή, με ένα σκοτεινό, τρομακτικό συναίσθημα να σε συντοφεύει. Περιμένεις την απότομη μαχαιριά και αυτή έρχεται με υπερταχύτητο drumming  και σιδηροδρομικά riffs που σε πατούν κάτω από τις ράγες τους. Οι συνθέσεις πνέουν μέσα στο σκοτάδι και τον θάνατο και παρόλο που ίσως ακουστούν αποκρουστικές και χαοτικές, κρύβουν πολλές αρμονίες. Όλη η μουσική είναι γραμμένη από τον O, κιθαρίστα (και μπασιστα) της μπάντας ενώ οι στίχοι που εκφέρονται μέσω κακόβουλων φωνητικών με ανατριχιαστική χροιά είναι μια συνεργασία του O με τον H (φωνητικά). Ο ήχος τους φέρνει σε άλλες σουηδικές μπάντες του είδους  όπως οι Dark Funeral και Marduk χωρίς όμως έκδηλους δανεισμούς (εκτός από τα βασικά στοιχεία που έχουν δανειστεί και οι ίδιοι από τους Πατέρες του είδους). Όσο γρήγορα, επιθετικά και επικίνδυνα να ακούγονται όλα, ξεχωρίζει η παικτική δεινότητα  των μελών, τόσο στο γοργό κρουστοκοπάνημα όσο και στο βασανισμό των χορδών. Το ‘’ End the Slavery of Being’’ είναι η απόδειξη αυτού χωρίς να μένουμε μόνο εκεί. Και τα έξι ‘’τραγούδια’’ είναι χαρισματικά και δείχνουν ότι υπάρχει μέλλον για αυτό το συγκρότημα. Και όταν λειτουργούν σαν κομιστές της Μάυρης Πανούκλας αλλά και όταν κόβουν ελαφρά ταχύτητες (Requiem) και δίνεται ακόμα μεγαλύτερη βάση στην κακοβουλία των riffs που θέλουν να πληγώσουν τον εσωτερικό σου κόσμο. Υπάρχει βέβαια και μια σύνθεση (Interlude in B Minor) με ακουστικές κιθάρες, ένα νησί-όαση ανάμεσα στις δεκάδες καταιγίδες του ωκεανού. Δεν με χαλάει, εξάλλου είναι για λίγο. Άσε που αν ήταν ολοκληρωμένος δίσκος του 40λεπτου, θα το είχαμε περισσότερη ανάγκη. Πολύ καλό, θα τους παρακολουθώ.