Arckanum - Fran marder

Arckanum-Fran marder

Για άλλους το Black Metal είναι βάψιμο, πόζες και φανφάρες ενώ για άλλους ουσία. Κάποιοι, σε  συνεντεύξεις  προ 20ετίας, δήλωναν το πόσο γρήγοροι και κακοί ήταν ενώ κάποιοι άλλοι όπως οι In The Woods ή οι Arckanum δεν έδιναν καν ή δεν έδειχναν τα πρόσωπα τους μιας και δεν τους ενδιέφερε να προωθηθούν με αυτό τον τρόπο. Οι Σουηδοί Arckanum δεν ήταν παρά η μπάντα ενός, του Shamaatae (ή κατά κόσμο πλέον Johan Lahger). Το όραμα του ήταν στοχευμένο και απλά έπρεπε να το μετατρέψει σε ήχους. Μακριά από σατανιστικά πρότυπα, θεωρούσαμε την μουσική του παγανιστική ενώ πιο συγκεκριμένα ασχολήθηκε με την Χαο-Γνωστική Ιδεολογία, τον Αντικοσμικό Σατανισμό και γενικότερα αρχαιοπαγανιστικές ιδεολογίες. Για πολλά από αυτά έχει πλέον γράψει και βιβλία ενώ και μουσικά πλέον έχει φτάσει να μετράει εννιά δίσκους, με τον τελευταίο να κυκλοφορεί…σήμερα. Βουτιά στο παρελθόν όμως, στα πρώτα του βήματα, τότε που καλλιτέχνης και ακροατές  ήμασταν ακόμα παρθένοι σε τέτοιους ήχους και θεματολογίες, τότε που μετά τα πρώτα τους demos, κυκλοφόρησε το Fran Marder. 1995, το black metal στην Κορυφή, και μια μπάντα-καλλιτέχνης με περίεργους στίχους στα Σουηδικά και μοναδική φώτο ενός μασκαρεμένου μάγου στο εξώφυλλο και στην τελευταία σελίδα από το βιβλιαράκι. Το μαγικό ταξίδι ξεκινούσε με τους επόμενους δίσκους να είναι σαφώς καλύτεροι και ακόμα και στις μέρες μας να κυκλοφορεί πολύ ενδιαφέρον υλικό. Δεν θα τους δούμε ποτέ ζωντανά μα ούτε και το επιζητούμε. Εσωτερική μουσική.

 Το ‘’Fran Marder’’, σαν πρώτος δίσκος των Arckanum είναι ο πιο άγουρος και ανώριμος. Έχει την θέληση αλλά δυσκολεύεται να πραγματοποιήσει το 100% των δυνατοτήτων του. Εξάλλου μιλάμε για τις σκέψεις ενός και μόνο ανθρώπου που βοηθείται μόνο στα φωνητικά από διάφορους guests ενώ και στην θέση του παραγωγού που κάθεται ο πολύς Peter Tagtgren (δεν ήταν και τοπ τότε, άσε που με το black metal δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις) , τα πράγματα θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερα. Ατμοσφαιρική έναρξη, χαμένος μέσα σε δάση με ήχους σκοτεινούς αλλά γαλήνιους. Η έκρηξη θα επέλθει λίγο αργότερα, όταν ο κοσμικός πρωτοστάτης ξεκινήσει να ουρλιάζει και να διαφθείρει τον χωροχρόνο με τους παρασιτικούς του ήχους.  Η ψυχή του βασανίζεται και αυτός με την σειρά του βασανίζει τις χορδές της κιθάρας του που στριγγλίζει μανιασμένα ψιλούς και αιχμηρούς ήχους. Ηχητικές ανατροπές καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου με το μαύρο αίμα και μίσος να εξαπλώνονται τάχιστα σαν ιός που μεταδίδεται στον αέρα.

 Μπορεί να μην καταλαβαίνω τίποτα από τους στίχους αλλά τους νιώθω. Είναι σαν να παρευρίσκομαι στη διάρκεια μαγικών επικλήσεων, σαν να γίνομαι ένα με την σκληρή πλευρά της φύσης. Παγωμένος ήχος, παγωμένη μουσική υπόκρουση. Οι ταχύτητες δεν φθίνουν, οι μελωδίες φθονούν την βία. Ένα ηχητικό τελετουργικό ηχογραφημένο προ εικοσαετίας για να στοιχειώνει ακόμα και σήμερα τα όνειρα μας και να μας θυμίζει πόσο έχουμε αποτύχει σαν ανθρώπινο είδος. Η μουσική του Shamatee είναι κατάμαυρη και τα μοναδικά εφέ που μπορούν να συμβαδίσουν μαζί τους είναι ο κρύος αέρας και η φωνή μιας σοφής κουκουβάγιας που ακούγονται σε στιγμές. Επανάληψη των riffs μέχρι παράλυσης, σωματική και νοητική, αλλά με ένα επιτυχημένο τρόπο. Χωρίς να είναι μουσικά κάτι το ιδιαίτερο (μιλάμε πάντοτε για One-Man’s Project), υπάρχει το αυθεντικό συναίσθημα σε πληθώρα και αυτό είναι που μετράει στο συγκεκριμένο δίσκο. Και το βρίσκεις παντού, στα παθιασμένα φωνητικά, στις αβυσσαλέες στιγμές, τα ambient-ατμοσφαιρικά σημεία, τους αρχαιοσουηδικούς στίχους με την βαθιά εντρύφηση στα συγκεκριμένα θέματα, την αμφίεση-απόκρυψη, τους παλμούς που σου μεταδίδει. Όποιος ακούσει τα ουρλιαχτά του ‘’ Bærghet’’ και τα αντίστοιχα αιθέρια της Lena και δεν χαθεί στην Μηχανή του Χάους που έχει δημιουργηθεί, ας μην ασχοληθεί περεταίρω.

Copyright 2024. All Right Reserved.