Oxiplegatz - Fairytales

To Heavy Metal είναι ζωντανό και ενεργό 50 χρόνια μετά για πολλούς, πάρα πολλούς λόγους. Ένας από τους πιο σημαντικούς είναι ότι εξελίχτηκε σαν μουσική με διάφορα υποείδη για όλα τα γούστα. Κάποιες μπάντες σε όλα αυτά τα χρόνια  προχώρησαν τη μουσική μας ένα βήμα παραπέρα, κάποια με νεωτεριστικές ιδέες, με  πειραματισμούς, με συγχωνεύσεις με άλλα είδη μουσικής. Μερικά συγκροτηματα χάραξαν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία και κάποια άλλα χάθηκαν στη λήθη. Οι Oxiplegatz του Alf Svensson δεν κατάφεραν να διακριθούν. Ο σουηδός κιθαρίστας έχει μείνει περισσότερο γνωστός για τις κιθάρες και τις συνθέσεις του στα δυο πρώτα άλμπουμς των At The Gates παρά για τους Oxiplegatz. Πιο πολύ συζητιούνται τα εξώφυλλα που σχεδιάσει για κάποιες άλλες Σουηδικές μπάντες (Marduk,The Crown, Sacramentum, Ceremonial Oath κ.α.) παρά για τη δική του. Οι Oxiplegatz γεννήθηκαν μετά τη φυγή του Svensson το 1993, τη χρονιά που κυκλοφόρησε το ‘’ With Fear I Kiss the Burning Darkness’’. Βλέπεις, είχε πιο πειραματικές απόψεις για τη μουσική. Το 1994 κυκλοφορεί το ‘’ Fairytales’’ ενώ δυο χρόνια αργότερα το ‘’Worlds % Worlds) μόνος του παίζοντας Symphonic/Avant-garde Black Metal με sci-fi στιχουργική επικάλυψη. Μια ματιά στα εξώφυλλα και είναι ευκόλως διακριτό αυτό. Μάλιστα στον τρίτο και τελευταίο τους δίσκο, το ‘’Sidereal Journey’’  (1998) κυκλοφόρησε από την Season Of Mist , πάντοτε έχοντας ο ίδιος ασχοληθεί με τα πάντα αλλά δεν ακούσαμε κάτι άλλο από τον ίδιο σαν συνθέτη παρά μόνο σαν καλλιτέχνη εξωφύλλων.

Πρώτο riff του δίσκου και έρχεσαι αντιμέτωπος με κάτι μαυρομεταλλικό. Drum machine συνοδεύει τον  ψυχρό του ήχο. Δεν περιμένεις κάτι τέτοιο με τέτοιο εξώφυλλο. Τα πρώτα φωνητικά θυμίζουν Therion εποχής ‘’Theli’’. Συμφωνικός ήχος , avant garde διάθεση. Ήδη έχεις μπερδευτεί με αυτό που ακούς. Το riffing συνεχίζει και κόβει αφήνοντας μαύρους λεκέδες ενώ πλέον ακούς και παραμορφωμένα φωνητικά. Ξεκινάει το ‘’ Fairytale’’. Βιολί που στριγγλίζει, γυναικεία φωνητικά (ίδιο επίθετο, αδερφή, σύζυγος, άσχετη, άγνωστο. Χρησιμοποιήθηκε και στον επόμενο δίσκο όπως και στο ‘’ Insanity's Crescendo’’ από τους πολυαγαπημένους Dark Tranquillity) και γενικότερα μια χαλαρή διάθεση,εντελώς διαφορετική από αυτό που προηγήθηκε και αυτό που θα ακολουθήσει. Διαφορετική προσέγγιση στο ‘’Northern Stars’’, πιο heavy oriented, πιο νευριασμένο. Στιχουργικό περιεχόμενο επιστημονικής φαντασίας, αρκετά λαβυρινθώδες και μπερδεμένο, όπως η τελευταία εικόνα του booklet. O Alf έχει συνδυάσει άπειρες επιρροές από Heavy Metal, Death Metal, Black Metal, τα βάζει σε ένα συμφωνικό κάρο και τα κουβαλά πασπαλίζοντας τα με ιστορίες που έχει δημιουργήσει το διαστροφικό και ευφαντάστατο μυαλό του. Το αποτέλεσμα δεν θυμίζει τίποτα που να είχες ακούσει μέχρι τότε, το 1994 (με τις συνθέσεις να έχουν ηχογραφηθει ήδη ένα-δυο χρόνια νωρίτερα) δηλαδή. Από τους πιο καινοτόμους στην εποχή τους, ασυζητητί.

Οι συνθέσεις είναι, όπως φαντάζεστε και σεις, του ίδιου του Alf. Εξαίρεση το ‘’ His Time Has Come’’ που είναι του Jesper Jarold (φίλος και ο βιολιστής στο ‘’ The Red in the Sky Is Ours’’ των At The Gates) και γι αυτό είναι φορτωμένο με βιολιά και ένα εκπληκτικό σόλο από τον Jetfinger Jan Lüthie και το  ‘’ Lust for Life’’ που είναι κατά ένα μεγάλος μέρος δημιουργία του  Håkan Bjurquist, ενός από τους καλεσμένους τραγουδιστές του δίσκου για δεύτερα φωνητικά. Πλούσια μουσική, όχι συγκεκχυμένη. Πλήκτρα που ακολουθούν ένα ξέσπασμα μίσους,  πύρινες κιθαριστικές μελωδίες μετά από φωνητικά της Αβύσσου. Και όμως στον ίδιο δίσκο θα ακούσεις και ηλεκτρονική μουσική, trance όπως το λέγαμε εμείς τότε. Το ‘’ Dark Millennium’’ λειτουργεί με μπλιμπλίκια σε απόλυτη χορευτική διάθεση, διαστημική στιχουργική επένδυση(εντελώς συμπληρωματική η χρήση τους όπως μας ενημερώνει ο ίδιος ο Alf) και κάποια επικαλυμμένα μεταλλικά στοιχεία στo φόντο. Το ίδιο στο πιο σκληρό συνεχίζεται στο ‘’ Conclusion’’. Το ‘’ Lust for Life’’ είναι και πάλι σε πιο heavy metal φάση με μπόλικα φωνητικά που θυμίζει ακόμα και The Gathering στο πιο σκληρό. Εξαιρετική η φωνή της Sara, πολύ εθιστικός ο ρυθμός και το βασικό riff. Τελείωμα με πιο συμφωνική ατμόσφαιρα για να δώσει τη θέση του και πάλι σε κάτι πιο μαυρομεταλλικό στη συνέχεια του δίσκου. Ή τον αρχαίο Anathemaτισμό του ‘’ Departure’’. Κάθε τραγούδι και μια νέα ηχητική πρό(σ)κληση. Και όλα αυτά από τα χέρια και την έμπνευση ενός ατόμου.

Μετρήστε πόσες φορές θα ακούσετε κάτι απρόσμενο και πειραματικό, βρισκόμενος πάντοτε (νοητικά) στην εποχη που πρωτοκυκλοφόρησε.Δίσκος που πρέπει να μείνει μακριά από οπαδούς που ακούνε συγκεκριμένα πράγματα. Εάν σαν αρέσει η κινηματογραφική μουσική εικόνα των Sigh, h συμφωνικότητα των Therion, το διαστημικό avant-garde των Arcturus, η ατμόσφαιρα των Diabolical Masquerade μάλλον πρέπει να ακούσετε και αυτό το δίσκο που ίσως είναι η αρχή.  Είμαι σχεδόν σίγουρους ότι αυτό το δίσκο άκουγαν μέλη των Dark Tranquillity και ζέλεψαν γράφοντας το ‘’Arcetype’’ που μπήκε στο ep ‘’Enter Suicidal Angels’’ και δανείστηκαν και ΤΗΝ Svensson.