Lynx - Watcher of Skies

Σαν γνήσιος γατοπατερας που είμαι, άρπαξα για παρουσίαση/άκουσμα τη μπάντα που ονομάζεται Lynx. Πανέμορφο ζώο ο λύγκας και πολύ ταιριαστό για μια hard rock/heavy metal μπάντα. Από την άλλη, το θεωρώ ελαφρώς γκαντέμικο γιατί καμιά μπάντα που ονομάστηκε έτσι δεν κατάφερε να κάνει το όνομα της έστω και ελαφρά γνωστό. Αυτή τη φορά το όνομα Lynx θα το δανειστούν κάποιοι νεαροί Γερμανοί heavy rockers που δημουργήθηκαν μόλις το 2020. Η μπάντα παίζει vintage μουσική με ιδιαίτερη αγάπη στα 70ς και αρχές των 80ς. Οι δυο πρώτες συνθέσεις τους  κυκλοφόρησαν στο 7΄΄ ‘’Grey Man'' από τη μεταλλική Mortal Rite Records. Ως γνωστόν, τα τελευταία χρόνια αυτή η μουσική έχει μεγάλη πέραση και στους μεταλλάδες. Τελικά υπέργραψαν με τη δική μας No Remorse Records  και στις 26 Νοέμβρη κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους ‘’ Watcher of Skies’’, σε cd και βινύλιο. Ηχογράφηση και παραγωγή από τον  Robin Wächtershäuser , μίξη από τον Sammy Ouirra και mastering από τον y Patrick W. Engel στο Temple of Disharmony. Το πανέμορφο εξώφυλλο δεν θυμίζει με την καμία νέα κυκλοφορία και άνετα θα μπορούσαμε να μπερδευτούμε ότι μας έρχεται από καμιά 50ετία πίσω.

Μια όμορφη ατμοφαιρική εισαγωγή προδίδει ελαφρώς το ηχητικό μέλλον. Vintage μουσική με φρεσκότατο ήχο και όλα τα εφόδια που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία. Το ‘’ Grey Man’’ ξεκινά το δίσκο και όχι αδίκως μιας και είναι από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου και πιθανότατα αυτό που έπεισε τη No Remorse να τους υπογράψει. Ρυθμοί α λα Rush, κιθάρες Scorpions, φωνιτικές μελωδίες από Blue Oyster Cult. Hard Rock με σύγχρονες δυναμικές και παλιομοδίτικο πάθος. Οι κιθάρες γλιστράνε ασταμάτητα. Στο μυαλό παρελαύνουν και άλλες αγαπημένες μπάντες όπως οι Thin Lizzy, οι Boston,οι Black Sabbath.  Όλα αυτά και μάλιστα μόνο σε ένα τραγούδι. Και με δικό του προσωπικό χαρακτήρα. Το ομώνυμο τραγούδι ακούγεται πιο ρυθμικό, πιο συναυλιακό ενώ στο οργανικό ‘’ Savage Mountain’’ παίρνουν φωτιά οι ενισχυτές. Από τα καλύτερα riffs που έχουν γράψει οι Lynx, βρίσκονται σε αυτό το τραγούδι. Ζεστός ήχος, όμορφες μελωδίες με τις κιθάρες και τα κρουστά να τα χώνουν άγρια όποτε χρειαστεί. Γενικότερα όμως αυτό που ισχύει σε μεγάλο βαθμό είναι αρμονικός ήχος περιτριγυρισμένος από νοσταλγική ατμόσφαιρα με εξαίρεση το σπιντάτο ‘’ Dark Shadows Rising’’. Συγκρίσεις με τους Ghost πιθανότατα και θα γίνουν μιας και έχουν αυτά τα καθυσηχαστικά φωνητικά ακόμα και στις τσιρίδες τους ενώ τα riffs προέρχονται από το ίδιο καζάνι. Σφήνα-ιντερλούδιο σαν το ‘’Odyssey’’ ακούγεται πολύ όμορφο με τις κιθάρες να πλέκουν ωραίες συγχορδίες και ελπιζω να το κάνουν και στον επόμενο δίσκο τους. Λατρεία το ‘’Beyond the Infinite’’ με τον πιασάρικο ρυθμό και τα άφθονα πλήκτρα, έτσι θα έπρεπε να ονομαστεί ο δίσκος με τέτοιο εξώφυλλο. Αν κάτι δεν μου άρεσε στο δίσκο είναι ότι τα όργανα ακούγονται πολύ σωστά και ακριβή,σφιγγμένα. Θα το ήθελα λιγάκι πιο  αυθόρμητο σε σημεία. Ίσως στον επόμενο δίσκο να κάνουν το μπάμ.