Οι Eloy αγαπήθηκαν από πολλούς και έχουν πολλούς οπαδούς ακόμα, διαφόρων γενεών. ''Κατηγορήθηκαν'' σαν κλώνοι των Pink Floyd ή έστω σαν την Γερμανική απάντηση των Άγγλων. Οκ, οι Pink Floyd είναι αρχαιότεροι, πιο πειραματικοί, έχουν καλύτερες συνθέσεις στο σύνολο τους, είναι πιο παικταράδες κτλ κτλ αλλά εγώ θα πω την αμαρτία μου. Έχω ακούσει (και απολαύσει στο σύνολο της) την δισκογραφία των Eloy περισσότερες φορές από την Θεική Τετράδα.
Σίγουρα έχετε ακούσει τον όρο ‘’μπλοκάρισμα’’ στο καλλιτεχνικό χώρο, είτε μιλάμε για συγγραφείς είτε για μουσικούς είτε για κάτι άλλο. Είναι η αδυναμία παραγωγικότητας νέων ιδεών. Συχνότατο φαινόμενο σε ήδη φτασμένους καλλιτέχνες ή ανθρώπους που έχουν ήδη προσφέρει πολλά και ο κόσμος περιμένει ακόμα περισσότερα από δαύτους. Σε μια τέτοια κατάσταση είχαν φτάσει οι γνωστότατοι Βρεττανοί Kansas κάπου στα μισά των 70ς. Οι Prog Rockers Kansas οι οποίοι συνδύαζαν τους ήχους της χώρας τους με επιρροές από τις αντίστοιχες της Αμερικάνικης ηπείρου είχαν το δικό τους, ιδιαίτερο ήχο.
Έχουμε ακούσει πολλάκις ότι στα 70ς-80ς πολλά από τα μεγαθηρία της μουσικής μας κυκλοφορούσαν ακόμα και δυο άλμπομυς μέσα σε μια χρονιά. Και μάλιστα να είναι και τα δυο εξαιρετικά. Πολλά από τα χιλιακουσμένα τραγούδια της ζωής μου ανήκουν στην ίδια μπάντα, τους Thin Lizzy.