Monuments
Τρία ολόκληρα χρόνια μετά την πολυπλατινένια επιτυχία του "Empire", τις εμφανίσεις στο MTV και τις headline περιοδείες, η μπάντα που προσέδωσε στον όρο του "prog" νέο και ουσιαστικό νόημα, οι ιδιοφυείς και καινοτόμοι Queensryche, επανεμφανίστηκαν με τον καλύτερό τους, κατ’ εμέ, δίσκο, το υπνωτικό "Promised land".
Οι Sieges Even είναι λίγο πολύ γνωστοί σε όλους μας. Γερμανοί, υπηρέτες και άρχοντες τους Progressive metal. Η δισκογραφία τους θα μπορούσε να χωριστεί σε δυο μέρη. Το πρώτο θα περιλάμβανε το πιο τεχνικό και ζόρικο παίξιμο (δηλαδή τους 3 πρώτους δίσκους) και το δεύτερο τα υπόλοιπα. Ή και σε τρία μέρη. Με το μεσαίο να περιλαμβάνει τους δυο δίσκους που κυκλοφόρησαν με τον Greg Keller πίσω από το μικρόφωνο.
Limbonic Art-In Abhorrence Dementia (1997)
\r\n
\r\n
\r\n
Με τον απόλυτο θρίαμβο του πιο συγκλονιστικού ίσως concept-LP που έχει γνωρίσει ποτέ ο μεταλλικός κόσμος πίσω τους ("Operation:Mindcrime", 1988) και έχοντας αφήσει τους απανταχού θαυμαστές του σκληρού ήχου με ανοικτό το στόμα, των Iron Maiden συμπεριλαμβανομένων (οι οποίοι, σημειωτέον, την ίδια χρονιά είχαν κυκλοφορήσει το υπεράνω κριτικής "Seventh son of a seventh son"), οι Queensryche έμπαιναν στη νέα δεκαετία με αυτοπεποίθηση και πληθώρα έμπνευσης, που διοχετεύτηκε στο αριστουργηματικό "Empire".
Οι Empyrium δεν είναι ένα συγκρότημα που μπορείς εύκολα να το κατηγοριοποιήσεις. Κάθε δίσκος τους είναι πολύ διαφορετικός από τον προηγούμενο και κανένας δεν θυμίζει κάποια άλλη μπάντα. Οι Empyrium θυμίζουν ΜΟΝΟ Empyrium. Αυτό οφείλεται ότι σε πολλά πράγματα και το κατάλαβα διαβάζοντας τις άφθονες λεπτομέρειες που περιέχει η ’’A Retrospective...’’ συλλογή τους. Καταρχήν ο Markus Stock (γνωστός και ως Ulf Theodor Schwadorf) ξεκίνησε με ντραμς , έμαθε πλήκτρα και μετά ασχολήθηκε με τα έγχορδα. Άλλος ένας λόγος είναι το μικρό της ηλικίας.
Ο Mike Wead μας είναι λίγο πολύ γνωστός σαν ο κιθαρίστας των King Diamond/Mercyful Fate σε πολλούς από τους δίσκους του Μουστακαλή. Όμως έχει και την δικιά του μπάντα με την δική της ιστορία και ποιότητα. Τους Hexenhaus. Δημιουργήθηκαν το 1987 και ήδη το 1989 είχαν κυκλοφορήσει την πρώτη τους δισκάρα, το ’’A Tribute To Insanity’’.
Έχοντας πίσω τους ένα πολύ καλό ντεμπούτο και ένα επίσης αξιοπρόσκετο EP, οι Queensryche, η μπάντα που αρνιόταν πεισματικά να χωρέσει στα καλούπια που έφτιαχναν οι στενόμυαλοι κριτικοί, ήταν έτοιμοι για το επόμενο χτύπημά τους, που εκδηλώθηκε με την κυκλοφορία του ασύλληπτα πρωτοποριακού και πολύπλοκου "Rage for order", στα 1986.
Οι Metallica είχαν ξεκινήσει ως μπάντα διασκευών. Το 1984, το single "Creeping death" από το "Ride the lightning" περιλάμβανε δύο διασκευές, τα τραγούδια 6&7 του δεύτερου CD. Το 1987, η μπάντα κυκλοφορεί το EP "The 5,98 USD EP: Garage days re-revisited", που περιέχει διασκευές σε αγαπημένα τραγούδια της μπάντας. Αυτά είναι τα 5 πρώτα τραγούδια του δεύτερου CD. Στο πέρας των ετών, διάφορες διασκευές έκαναν την εμφάνισή τους από δω κι από κει, σε singles της μπάντας, στο διάστημα 1988-1995. Πρόκειται για τα τραγούδια 8-16 του δεύτερου CD.
To Black Metal μπορεί να γεννήθηκε στα (τέλη των) 80ς αλλά είναι αδιαμφισβήτητο ότι γιγαντώθηκε στα 90ς. Ο ήχος (και κάποια περιστατικά) που το έκαναν γνωστό είναι αυτός των πρώιμων Bathory,Darkthrone, Mayhem κτλ. Να υπάρχουν μελωδικές γραμμές, πόσο μάλλον πλήκτρα/συνθεσάιζερς στο black ούτε για πλάκα, πιο πολύ για κακόγουστο αστείο θα έμοιαζε. Όπως πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Μια από τις πρώτες και καλύτερες, οι Ελβετοί Samael. Ξεκίνησαν το αρχαίο 1987 και ήδη πριν από το ντεμπουτο τους, κάναν χρήση από πλήκτρα.
Ήταν Χειμώνας του 1989 και με φιλαράκια κατεβαίνουμε Μοναστηράκι, για την κλασική μας συνήθεια. Δισκότσαρκα, καφές. Μια τέτοια μέρα λοιπόν μεταξύ πολλών άλλων πήραμε και το βινύλιο του King Diamond Them, που είχε κυκλοφορήσει κανά χρόνο πριν. Μετά τα κλασικά...καφές, θαυμασμός και δέος για το εξώφυλλο, μια ματιά στο τι έγραφε μέσα στον δίσκο, τα κρέντιτς τα θενκς, τι πόρωση με αυτά τα θενκς, και μετά στο σπίτι φίλου για το κλασικό tape trading, για να έχουμε όλοι και να απολαμβάνουμε τον δίσκο.