Monuments
Αν διάβαζες ή άκουγες για Νορβηγική μπάντας ακραίου metal στα 90ς, το ποσοστό να μιλούσαμε για black metal ήταν ολοκληρωτικό. Ελάχιστες εξαιρέσεις με κάποιες από αυτές να είναι τουλάχιστον αδικημένες λόγω διαφορετικού ήχου. Όπως και να το κάνουμε, δεν έψαχνες στη Νορβηγία για να βρεις thrash ή death metal μπάντες. ΚΑΚΩΣ διότι υπάρχουν και οι Molested. Death Metal χωρίς στεγανά, ακραιότατο, με επική διάθεση και αρκετούς πειραματισμούς.
Η Ελληνική σκηνή δεν ανθίζει πλέον. Ακμάζει. Πολλές μπάντες είναι παγκόσμιας φήμης ενώ και σαν οπαδοί/ακροατές έχουμε πολύ καλή φήμη. Στα 80ς, όπως και ήταν φυσικό, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Οι Έλληνες metal μουσικοί ήταν σαφώς λιγότεροι και κατά πολύ κατώτεροι σαν οργανοπαίκτες. Λίγοι Έλληνες μουσικοί κατάφεραν να ξεχωρίσουν στο εξωτερικό και έκαναν την Ελλάδα περήφανη. Ανάμεσα σε αυτούς, ο Χρίστος Ευθυμιάδης (από Κοζάνη) που μεγάλωνε σαν έφηβος στη Γερμανία που είχε αγκαλιάσει τη heavy metal μουσική.
Υπάρχουν κάποια άτομα, καταστάσεις και συμβάντα που έχουν χαράξει ανεξίτηλα τη ζωή μας, άλλες προς το καλύτερο και άλλες προς το χειρότερο. Μας ενδιαφέρει η θετική πλευρά του θέματος και μπορούμε να παραδεχτούμε ότι κάποια ακούσματα που έχουμε πραγματοποιήσει έχουν καταφέρει να πράξουν κάτι αντίστοιχο. Συνήθως είναι οι πρώτες μας μουσικές,είτε γενικότερα είτε στο είδος που θα μας καθηλώσει. Επίσης κάποιοι δίσκοι που τους ακούς μετά από χρόνια σας ακροατής αλλά σε κυριεύουν ολοκληρωτικά και γίνονται σύντροφοι ζωής χωρίς καμιά υπερβολή στα γραφόμενα μου.
Το progressive rock άνθισε στα 70ς. Δεν υπάρχει καμμιά αντιπαράθεση επί τούτου. Στην επόμενη δεκαετία τα πράγματα υπήρξαν πιο χλιαρά αλλά και πάλι κυκλοφόρησαν κάποιοι δίσκοι που θα μείνουν για πάντα στο πάνθεον. Την δεκαετία των 90ς τα πράγματα υπήρξαν και πάλι σε ανοδική πορεία και μέχρι σήμερα ακούμε διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Μια τέτοια περίπτωση είναι το μουσικό όχημα του Αμερικανού πολυοργανίστα, τραγουδιστή και συνθέτη Phideaux Xavier με το όνομα...PHIDEAUX.
Styx. Το πρώτο μου άκουσμα από τους melodic rockers από το Σικάγο ήταν το θρυλικό ‘’Boat On The River’’ από τον δίσκο ‘’Cornerstone’’ του 1979. Προφανώς είχαν έντονο δημιουργικό μουσικό παρελθόν. Από τις αρχές των 70ς με τα ‘’Styx’’, ‘’Styx II’’, ‘’The Serpent Is Rising’’, ‘’Man Of Miracles’’, ‘’Equinox’’, ‘’Crystal Ball’’, ‘’The Grand Illusion’’, ‘’Pieces Of Eight’’ και to ‘’Cornerstone’’. Εννιά, εννιά δίσκοι melodic, progressive hard rock.
Το φαινόμενο των side projects είναι πολύ εντονότερο στις μέρες μας από ότι τις πρώτες δεκαετίες που ευδοκίμησε το heavy metal. Ειδικά στο χώρο του πιο ακραίου metal (death/black) είναι άπειρες οι περιπτώσεις. Λογικά το πιο σημαντικό σε αυτή την αλλαγή είναι η τεχνολογική πρόοδος. Πολλά projects αποτελούνται ακόμα και από ένα άτομο που ασχολείται σπίτι του με το προσωπικό του home studio. Επίσης οι αποστάσεις έχουν μικρύνει. Τα συγκροτήματα έχουν μεγαλώσει ηλικιακά και μέλη αυτών θέλουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό.
Μπορεί η Βόρεια Αμερική να γέννησε τόνους heavy metal συγκροτημάτων στα 80-90ς αλλά αυτό δεν ισχύει για όλες τις πολιτείες της. Για παράδειγμα η μεταλλική σκηνή του San Diego ήταν πολύ πιο φτωχή από πολλές άλλες και μάλιστα επιβίωσαν ή έκαναν όνομα πολύ λιγότερες. Με λίγο ψάξιμο και παρατηρητικότητα συνειδητοποιούμε ότι από εκεί ξεπήδησαν αρκετές (αλλά άγνωστες) prog metal (Psychotic Waltz,Zaxas,Talisman,Catharsis) μπάντες στα 90ς ενώ στα 80ς οι μπάντες από εκεί υπήρξαν ακόμα πιο άσημες και άγνωστες.Φτάνουμε προς τα τέλη των 90ς για να δούμε λίγο περισσότερη κινητικότητα.
Οι Καλιφορνέζοι, ως καταγωγή αλλά και ως hard rock ψυχή, Dokken ζουν και αναπνέουν hardrockάδικα από το 1977 ως και τις μέρες μας. Και ακόμα δημιουργούν και κυκλοφορούν ωραίους δίσκους, όπως και ο πρόσφατος ‘’Heaven Comes Down’’ με τον οποίο ασχοληθήκαμε προσφάτως στο metalικό περιοδικό μας. Το ντεμπούτο τους, μετά από διάφορες demos και single κυκλοφορίες το είχαν κάνει μέσω της Carrere, στο μακρινό 1981 με το ‘’Breaking The Chains’’. Το οποίο ξανακοίταξαν μετά από λίγο καιρό και στις 18 του Σεπτέμβρη του 1983 το επανακυκλοφόρησαν μέσω της Electra Records.
Η παρελθοντολαγνία είναι φετίχ πολλών,ανάμεσα τους και και εγώ. Και αν τη συγκεκριμενοποιήσουμε στο μουσικό κομμάτι, ισχύει και πάλι. Πάντως δεν πιστεύω ότι σταμάστησε να βγαίνει καλή metal μουσική το 1989, το 1999 ή δεν ξέρω και γω τι. Παρακολουθώντας όσο μπορώ τη σύγχρονη σκηνή σε όλα τα υποείδη της βρίσκω πάντοτε εξαιρετικές κυκλοφορίες που είμαι σίγουρος ότι θα αντέξουν στο χρόνο.
Αν διαλέγαμε τη πιο ζωντανή, ενεργή,παθιασμένη, καινοτόμα περίοδο του death metal μάλλον θα μιλούσαμε για το 1987-1991. Δημιουργήθηκαν χιλιάδες demos, κυκλοφόρησαν εκατοντάδες άλμπουμς και πολλές δεκάδες από αυτά γνώρισαν την επιτυχία (στα όρια του death metal). Είναι κάποιοι death metal δίσκοι που τους γνωρίζει πολύ κόσμος που δεν ακούει death metal αλλά τους ξέρει λόγω μπάντας (Αμερικάνικες στο μεγαλύτερο ποσοστό). Είναι και κάποιες άλλες κυκλοφορίες που χαίρουν μεγάλης εκτίμησης αλλά μόνο στο στενό κύκλο των death metal οπαδών (Ευρωπαικές).