Reviews
Το thrash metal έχει αλλάξει κατά πολύ από τις πρώτες μέρες της νιότης του. Οι Ελβετοί Algebra έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα με τον τρίτο τους δίσκο που διαρκεί σχεδόν μια ώρα, έχει στίχους για διάφορα θέματα του κόσμου και της ανθρωπότητας με ένα τελικό θετικό αίσθημα αλλά και μουσικά αρκετά απομακρυσμένο από τις μπάντες των 80ς. Ναι, όλα θυμίζουν μια νέα, διαφορετική μπάντα, ακόμα και αν αυτή διασκευάζει Sepultura αρχαίων εποχών. Το θέμα βέβαια είναι και να αξίζει αλλά θα το δούμε παρακάτω.
To “Prophecy” των Αμερικάνων Rival κυκλοφορήσε το 2018 ως ανεξάρτητο/private άλμπουμ, αλλά φέτος η Underground Power Records το ξανακυκλοφόρησε και έτσι η τρίτη δουλειά αυτού του πολύ καλού συγκροτήματος από το Chicago έφτασε στα χέρια περισσότερου κόσμου.
Τα σαράντα χρόνια κλείνουν σε λίγους μήνες οι hardcore ήρωες και μπροστάρηδες Agnostic Front. Και τώρα κυκλοφορούν τον δωδέκατο, αν μετράω καλά, δίσκο τους που τιτλοφορείται ‘’Ged Loud!’’. Και κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast.
Ο ήχος τους φαντάζει και φάνταζε από παλιά, ως εξωσχολικός για τους αγνούς metalheads, αν και αρκετοί από μας πάντα αναζητούμε το κάτι το εναλλακτικό στον σκληρό ήχο και το ανέκαθεν σκληροπυρηνικό hardcore μας έδινε συγκινήσεις σε αρκετούς από εμάς.
Οκ, φαντάζομαι όλοι αγαπάμε Voivod, έστω τους σεβόμαστε αν δεν μας αρέσουν σαν είδος-ήχος. Και μετά από πολλά πολλά χρόνια ήρθαν οι Vektor που μας τους θύμισαν και ισοπέδωσαν τα πάντα. Και το άξιζαν όσο λίγοι. Ακόμα πιο πρόσφατα, μας συστήθηκαν και μπάντες σαν τους Vhol. Και αυτοί άρεσαν σε αρκετούς. Πόσες μπάντες όμως θα έρθουν και πόσες από αυτές θα αγαπηθούν. Οι Xoth είναι μια τέτοια μπάντα, στο ύφος των Voivod/Vektor. Tech Thrash Metal με sci-fi θεματολογία.
Υπάρχει μια κατηγορία συγκροτημάτων που ενώ έχουν κυκλοφορήσει εξαιρετικές δουλειές παραμένουν άγνωστες στο ευρύ metal κοινό. Συγκροτήματα που δημιούργησαν σωστό και ποιοτικό metal, τα οποία έμειναν στην αφάνεια, επειδή οι κυκλοφορίες τους επισκιάστηκαν από αυτές μεγάλων συγκροτημάτων που έτυχε να κυκλοφορήσουν την ίδια χρονική περίοδο τραβώντας πάνω τους όλα τα φώτα της δημοσιότητας, αφήνοντας τα κάπου σε μια σκοτεινή γωνιά για να τα ανακαλύψουν κάποιοι ψαγμένοι metalheads. Μια τέτοια περίπτωση είναι οι Αμερικάνοι thrash/power metallers Meliah Rage.
Οι Equity όπως όλα δείχνουν αποτελούν αυτό που λέμε μια ιδιαίτερη περίπτωση. Πρώτα πρώτα μέχρι στιγμής είναι πρακτικά αδύνατο αν βρεις πληροφορίες για το σχήμα όπως ποιοι το αποτελούν χώρα προέλευσης κτλ! Δεύτερον το album είναι δυνατό ! Τίτλος Financial metal και εδώ ξεκινούν τα βασανιστικά ερωτήματα φιλοδοξία για νέο παρακλάδι χιούμορ ή μήπως άποψη ;
Οι Έλληνες thrashers Dreamlord παρουσιάζουν το “Disciples of War” ντεμπούτο τους σε περίπου ένα μήνα, αλλά δεν είναι καινούργια μπάντα. Υπάρχουν στη σκηνή από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, έχουν κυκλοφορήσει διάφορα demo κατά καιρούς και συλλογές, και κάποια από τα κομμάτια του πρώτου αυτού επίσημου δίσκου υπήρχαν και στις προηγούμενες δουλειές.
Οι Municipal Waste θέλησαν να δώσουν την άγρια, τσαμπουκαλεμένη, crossover thrash μουσική τους μέσα σε μια μικρή δόση, όχι πως είχαν γιγαντιαία full length, σε ένα δεκάλεπτο ep που κυκλοφορεί με τον τίτλο ‘’The Last Rager’’ μέσω της Nuclear Blast. O Tony Foresta στην αγριεμένη όσο δεν πάει φωνή και ο Ryan Waste στην κιθάρα είναι μαζί με τον κάπως πιο νέοπες Land Phil στο μπάσο και τον Dane Witte στα τύμπανα οι παλαιοί που τιμούν το όνομα της μπάντας που έχουν φτιάξει. Το πατριωτάκι? Nick Poulos εδώ και τρία χρόνια παίζει μαζί τους κιθάρα.
Πάμε να γνωρίσουμε μια νέα μπάντα από το Ηνωμένο Βασίλειο. Τα μέλη της είναι (σχεδόν) τα ίδια με τους Wode, μια Black Metal μπάντα αλλά τα πράγματα στους Aggressive Perfector είναι εντελώς διαφορετικά. Μιλάμε για Speed/Thrash καταστάσεις με επιρροές από τις μεγάλες μπάντες των 80ς. Το καζάνι τους βράζει και ζέχνει παλιομοδίτικο, straight to the bone heavy metal τιγκαρισμένο με αναβολικά. Το 2016 κυκλοφόρησαν τη demo κασέτα τους ‘’Satan’s Heavy Metal’’ (πόσο πιο γραφικός τίτλος) η οποία επανακυκλοφόρησε τον Μάιο σε cd από την Dying Victims Productions, την πλέον εταιρία τους.
Καλά είναι τα κλασικά μας heavy/power ακούσματα, αλλά μέσα σε μια χρονιά πάντα πρέπει να ψάχνουμε για έναν καλό thrash δίσκο που θα μας μεταφέρει στο 1983, τότε που το thrash έσκαγε σα βόμβα και με την ορμή του συμπαρέσυρε τους πάντες. Τότε που οι πιτσιρικάδες διψούσαν για γρήγορο metal, βασιζόμενοι όμως στις αρχές του κλασικού heavy metal ήχου.