Reviews
Οι Septagon. Από την Γερμανία. Από όνομα, από εξώφυλλα δίσκων, ακόμα και φιγούρα μασκότ έχουν, η οποία φέρνει κάπως σε αυτήν των Grave Digger, αλλά και πολλών παλιών 80ς σχημάτων. Από τους τίτλους δίσκων, ‘’Deadhead Syndicate’’, ο πρώτος πριν δυο χρόνια και ‘’Apocalyptic Rhymes’’ ο φρέσκος που κυκλοφορεί τώρα μέσω της Cruz Del Sur Music. Όλα τους θυμίζουν παραδοσιακές heavy/ speed/thrash φόρμες εκείνης της χρυσής αλλά και αθώας μέτσαλ δεκαετίας.
Οι Imperial Domain δημιουργήθηκαν στην Uppsala της Σουηδίας το 1994. Τον Ιούνιο του 1997 ηχογράφησαν το ντεμπούτο τους’’In The Ashes Of The Fallen” στα γνωστά Sunlight Studios. Ο δεύτερος δίσκος με όνομα ”The Ordeal” ηχογραφήθηκε τον Οκ΄βρη-Νοέμβρη του 2000 στα Prime Studios. Και οι δυο δίσκοι κυμαίνονται στο ύφος του μελωδιικού Σουηδικού death metal,ελαφρώς μοντέρνου και γκρουβάτου. Αν και έκαναν μια μικρή φήμη, τα μέλη βάζουν στον πάγο την μπάντα και ασχολούνται με άλλα συγκροτήματα μέχρι το 2014 που ξαναβάζουν μπροστά.
Chastain. Μια μπάντα που άφησε τα δικά της σημάδια στο πέρασμα του χρόνου πάνω στον βράχο που λέγεται Heavy Metal. Οι λόγοι πολλοί, ας περιοριστούμε στους τρεις πιο βασικούς κατά την γνώμη μου. Καταρχήν ο ίδιος ο Chastain, ένας εξαίρετος κιθαρίστας, shredder από τους λίγους, από τις νέες μουσικές ιδιοφυίες που βγήκαν στα 80ς στην Αμερική και τους πήρε χαμπάρι ο τυπάς της Shrapnel Records. Δεύτερον, το μικρόφωνο κρατούσε γυναικείο χέρι, από τα λίγα της εποχής άρα και ξεχώριζε άμεσα την μπάντα.
Οι Final Breath από την Γερμανία παίζουν με μανία το thrash/death metal τους που πάει πολύ κοντά σε αυτό των Sodom, στα πρώτα χρόνια αλλά και στους δυο τελευταίους δίσκους των Sodom. Και τώρα μετά από δέκα τέσσερα χρόνια από τον προηγούμενο δίσκο τους ‘’Let Me Be Your Tank’’ κυκλοφορούν μέσω της Metalville τον τέταρτο ολοκληρωμένο δίσκο τους φέροντα τον τίτλο ‘’Of Death And Sin’’’
Βαρύ, ογκώδες, ισοπεδωτικό και groovάτο… έτσι θα το περιεγραφα το δεύτερο άλμπουμ των Full House BC που βγαίνει 16 Νοέμβρη στην κυκλοφορία από την ROAR. Οι FULL HOUSE σε μια γεματή κυκλοφορία που άργησε πολύ από το πρώτο τους άλμπουμ παίρνουν τα πράγματα σοβαρά και σερβίρουν αυτό ακριβώς που ξέρουν καλά groove metal με πιασάρικες μελωδίες, όμορφα μελωδικά περάσματα και liveάτα riff. Για αυτούς που δεν είχαν καμία επαφή με τη μπάντα συναυλιακά θα ακουστεί τεράστια η διαφορά από το πρώτο στο δεύτερο άλμπουμ.
Δεν θα το κρύψω. Κρύβω μεγάλο θαυμασμό για το πρόσωπο του Chris Black. Ο τύπος αναπνέει metal εδώ και δεκαετίες. Χωμένος παντού, έχει παίξει σε δεκάδες μπάντες και πολλές φορές διαφορετικά όργανα. Pharaoh (από εκεί τον πρωτοέμαθα, U.S. Power Metal που κόβει κεφάλια), Dawnbringer, High Spirits, Superchrist κ.α. Και όχι μόνο παίζει διαφορετικά όργανα, αλλά είναι και ο βασικός συνθέτης. Ο 40χρονος Αμερικανός έχει επίσης δημιουργήσει τέσσερις δισκογραφικές εταιρίες καθώς επίσης είναι και συντάκτης στο Metal Maniacs με το ψευδώνυμο Professor Black.
Και τώρα που πέρασε ο καιρός και δεν υπάρχει ίχνος αρχικού ενθουσιασμού, ας ασχοληθούμε με τον καλύτερο Ελληνικό δίσκο του 2018. Sacral Rage κύριοι. Περηφάνια από αυτούς για το υλικό τους, περηφάνια και από εμάς. Για ποιο λόγο; Διότι χρόνια από τώρα στο μέλλον όταν θα μιλάμε για ένας από τους καλύτερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει, ένας εξ΄αυτών θα είναι από τα πάτρια εδάφη. Πόσο μάλλον σε ένα είδος που γενικότερα δεν είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα (μιλάω για μπάντες και ΟΧΙ για ακροατές).
Οι Grande Royale είναι μια hard rock (‘n’ Roll ) μπάντα από την Σουηδία, από αυτές που ξεπετάχτηκαν σαν μανιτάρια την τελευταία δεκαετία και παίζουν αναδρομικούς ήχους. Επιρροές από την 70ς ροκ σκηνή του Detroit και την 90ς Σκανδιναβική ρο σκηνή με πάμπολλες πιασάρικες μελωδίες. Το ντεμπούτο των Grande Royale ήρθε λίγο μετά την γέννηση της μπάντας το 2014 με το αυτοχρηματοδοτούμενο (και μόνο σε βινύλιο) ‘’ Cygne Noir’’ ενώ ένα χρόνο μετά ακολούθησε το επίσης αυτοχρηματοδοτούμενο (και πάλι μόνο σε βινύλιο μιας και είναι μερακλήδες) ‘’ No Fuss - A Piece By Resolute Men’’.
Μπορεί η ενασχόληση με τους Dead Can Dance να θεωρείται από πολλούς εξωσχολική για το Metal Zone διαδικασία. Είναι όμως? Είναι να ασχολείσαι με ΜΟΥΣΙΚΗ, που ομορφαίνει τις ζωές όσων ακούνε αυτή την υπέροχη μπάντα από την Αυστραλία.
Ο Brendan Perry και η Lisa Gerrard υπογράφουν τα επτά κομμάτια του ‘’Dionysus’’ το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από την PΙΑΣ Recordings και είναι το ένατο στούντιο άλμπουμ τους, έξι χρόνια μετά το όγδοο ‘’Anastasis’’.
Gnosis. Όνομα παρμένο από την ελληνική γλώσσα για τους Φλοριδιανούς. Το ίδιο και οι επιρροές τους. Death/Black Metal με ξεχωριστό ήχο, σαν αυτό που είχαν οι Έλληνες και Βραζιλιάνοι στα 90ς. Γι αυτούς που αρέσκονται σε ήχους σαν αυτό των Varathron, Mystifier, Thou Art Lord, Rotting Christ κτλ, οι Gnosis είναι ότι πρέπει. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2013 και παρέδωσε το ντεμπούτο του (The Third- Eye Gate) το 2015 μέσω της Nuclear War Now!!, το οποίο με άφησε και πλήρη ευχαριστημένο. Τρία χρόνια αργότερα, έρχεται το ‘’Offering Of Seven’’, ακόμα καλύτερο στα αυτιά μου.