Reviews
Οι Blind Guardian δεν νομίζω να χρειάζονται συστάσεις. Ειδικά στην χώρα μας λατρεύονται, από τους οπαδούς του Γερμανικού ήχου, και καθόλου άδικα γιατί έχουν κυκλοφορήσει δισκάρες, και στα live τους γίνεται λαικό προσκύνημα. Και όλοι, συγκρότημα και οπαδοί, περνάμε τέλεια. Μόνο τα The Bard’s Song (In The Forest) και το Valhalla μας στέλνουν κάθε φορά στον Ωτορινολαρυγγολόγο απ’το ξελαρύγγιασμα.\r\n Σε λίγες εβδομάδες θα κυκλοφορήσουν τον δέκατο δίσκο τους Beyond the Red Mirror και εδώ και κάποες μέρες μας έδωσαν ένα μικρό δείγμα με το single Twilight Of The Gods.
Οι Panzer είναι ένα ακόμα σούπερ γκρουπ???Οι Panzer είναι ένα γκρουπ του Schmier από τους Destruction, και γίγαντα της σκηνής του Γερμασνικού thrash??? Δίλημα, αλλά όπως και νά’χει οι Panzer είναι η καινούρια Γερμανική επίθεση του Γερμανικού Τευτονικού metal.\r\nΤα άλλα δυο μέλη είναι ο ντράμερ Stefan Schwarzmann με πλούσιο βιογραφικό, σε Helloween, Running Wild και πολλούς άλλους, αλλά κυρίως στους Accept, από τους οποίους αποχώρισε πρόσφατα. Και ο κιθαρίστας Herman Frank και αυτός με αξιοπρόσεκτο βιογραφικό.
Δεν πάει καιρός που ευχήθηκα να απολάυσω σύντομα τον νέο δίσκο των Immensity και η ευχή πραγματοποιήθηκε. Η μπάντα του Ανδρέα Κελέκη δημιουργήθηκε το 2009 και μόλις το 2011 πήρε την σημερινή του μορφή με τους παιχταράδες της σημερινής παρέας (με μια αλλαγή μόνο πίσω από τα πλήκτρα) και την καταπληκτικής φωνής του Χατζημιχάλη. Έχοντας μόνο ένα demo, το ’’The Lonely Aquarelle’’ του 2012, ένα μικρό θάυμα για όλες τις αισθήσεις, με 2 μονάχα τραγούδια, φτάνει πλέον το πλήρωμα του χρόνο για τον πρώτο ολοκληρομένο δίσκος τους, το ’’The Isolation Splendour’’.
To Funeral Doom είναι από την φύση του ένα δύσκολο είδος που απευθύνεται σε λίγους. Συχνά καταντά κουραστικό με τις αργόοοοοσυρτες συνθέσεις τους ενώ περιθώρια για προσμίξεις και ποικιλία πολύ λίγες. Ένας σύντομος οομαστικός οδηγός υπάρχει εδω: http://www.metalzone.gr/articles.php?action=details&id=25165&lang=en για όσους δεν γνωρίζουν και θέλουν να ασπαστούν στους κόλπους του. Οι Mesmur είναι μια νεαρά Αμερικανικοαυστραλέζικη μπάντα που ξεκινά τώρα τα πρώτα βήματα της και δηλώνει το παρόν με το δικό της ομώνυμο ντεμπούτο.
\r\nBlack doom λέει παίζουν οι Unsea απ’το Portland, Oregon της U.S.A.\r\nΣε εμένα μου ακούγεται περρισότερο ως sludge και funeral doom, κάτι σαν Burning Witch, και τους Evoken, με εμφανή τα black στοιχεία, αλλά και με ήρεμα ακουστικά occult μέρη.\r\nΟι Unsea δημιουργήθηκαν πριν τρία τέσσερα χρόνια και το 2013 κυκλοφορούν το πρώτο δίσκο με τίτλο το ονομά τους. Στον δεύτερο δίσκο τους, πρώτο με την Relapse, με τίτλο Random Cosmic Violence . Έχουν και ένα split με τους Ruins.
Οι Stormcast μας έρχονται από την Κύπρο που ανεβαίνει ταχύτατα ρυθμούς ποιότητας τα τελευταία χρόνια. Πρώτο ευτύχημα το ’’Frame Of Mind’’ για την παρέα των Stormcast που αρέσκονται και εκτελούν ατμοσφαιρικό και μελωδικό black metal. Δημιουργημένη ως μπάντα πίσω στο 2007 και επηρεασμένοι από τα πάνδεινα που έχει τραβήξει η Νήσος, κυκλοφόρησαν μέχρι τώρα δυο demos για να εκφραστούν μουσικά και στιχουργικά.
Τελικά η Ιταλία έχει μια πολύ ιδαίτερη σκηνή και στο doom, και στο progressive, και στο αρκετά κορεσμένο μελωδικό power. Οι Kaledon που παίζουν μελωδικό power, με Ιταλοαγερμανοσουιδικής συνταγή, πάντως δεν μου ήταν ιδιαίτερα γνωστοί. Και μέχρι αυτές τις μέρες που ακούω τον καινούριο όγδοο δίσκο, Antillius: The King of the Light δεν είχα ξαναασχοληθεί.\r\nΠαρ’όλο που υπάρχουν απ’το 1998, και μάλιστα είχαν ασχοληθεί, αν κρίνω απ΄την αρίθμηση στους τίτλους των δίσκων τους, με μια συγκεκριμένη ιστορία, ένα συγκεκριμένο saga, αν σας θυμίζει αυτό κάποιους συμπατριώτες τους.
Χειμώνας. Μακεδονία. The Temple. Αυτές οι 3 λέξεις μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και με καταστροφικά αποτελέσματα. Η παρέα από την Θεσσαλονίκη φτάνει αισίως τα 10 χρόνια ζωής έχοντας μόνο ένα demo στην ψοφοστάσιο του. Δεν πειράζει, το χλωμό πράγμα, αργεί να μυρίσει. Φτάνοντας στις μέρες μας, έχουν ήδη έτοιμο ένα ep τεσσάρων τραγουδιών, το ’’As Once Lost’’ σε μια περιορισμένη έκδοση σε 300 cds. Όποιος προλάβει, το θάνατο άκουσε να περπατεί.
Ξεκινάω διαφορετικά αυτή την φορά λέγοντας ότι Portrait είναι μέσα στα στις 10 καλύτερες heavy metal μπάντες που γέννησε η Ευρώπη την τελευταία δεκαετία. Και οι τρεις δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα ανήκουν στις καλύτερες κυκλοφορίες που άκουγα την εκάστοτε χρονιά. Οι συγκρίσεις με Mercyful Fate είναι αποδεκτές και γιατό όχι μιας και είναι οι μοναδικοί που ακούγονται τόσο όμοιοι με αυτούς αλλά με εντελώς δικές τους συνθέσεις, κάποιες ακόμα καλύτερες της παρέας του Βασιλιά.
Nightglow είναι το τρίτο όνομα που απέκτησαν κάποιοι Ιταλοί αφού ήδη είχαν αλλάξει από Slender και High Voltage, ονόματα που δεν του ταίριαζαν πλέον μιας και από τον πιο hard rock/heavy ήχο το γύρισαν σε πιο thrash. Ας γελάσω αν αυτό που παίζουν είναι thrash εκτός και αν οι Avenged Sevefold είναι η μεγαλύτερη thrash μπάντα της εποχής μας. Το ’’Orpheus’’ είναι ο δέυτερος δίσκος τους μιας και προηγήθηκε ο περσινός ’’We Rise’’ τον οποίο δεν έχω ακούσει και ούτε σκοπεύω.