Reviews
Ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός και έχει να κάνει με το ότι το ‘’Apocalypse’’ είναι ο δωδέκατος ολοκληρωμένος δίσκος, για τον Ralf Scheepers, τον Mat Sinner και την (ορισμό του heavy metal) παρέα τους, τους Primal Fear. Και εγώ έχω κολλήσει με το ‘’Seven Seal’’ δίσκο τους. Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι οι Primal Fear μπορεί να μην πρωταγωνιστούν στις ατσαλένιες όσο και τρυφερές καρδιές μας, αλλά είναι πάντα στο μυαλό μας σαν μια γκαραντί metalομηχανή παραγωγής ήχων που πάντα μας αρέσουν να ακούμε.
Στην Φιλανδία θα πάμε τώρα, όχι για κάποιο ακραίο metal, όπως συνηθίζεται σε τούτα τα μέρη, αλλά για το παραδοσιακό heavy metal των νεότευκτων Ratbreed. Τρία χρόνια μπάντα, το περασμένο Ιούλιο κυκλοφόρησαν μέσω της Inverse Records, σε digital μορφή και σε cd, το ντεμπούτο full length τους το οποίο τιτλοφορείται ‘’Evoke The Blaze’’. Πρώτη επαφή με την μπάντα και το πρώτο που με εντυπωσιάζει είναι το όνομα τους, Ratbreed δηλαδή ράτσα αρουραίου. Αλλά και ο τίτλο του δίσκου, ‘’Evoke The Blaze’’ δηλαδή προκαλώ την φλόγα.
Μετά από 25 χρόνια πορείας οι Power Crue δεν χρειάζονται συστάσεις ούτε και έχουν να αποδείξουν τίποτα. Ή μήπως όχι; Το 2012 και το Wreck The Eternal Tyranny μοιάζουν λίγο μακρινά, ωστόσο με τον δίσκο αυτό οι Power Crue μας έδειξαν ότι είχαν να πούν “κάτι”. Μπορεί να τους πήρε λίγο παραπάνω αλλά 5 χρόνια μετά ήρθαν για να μας δείξουν ποιό είναι αυτό το κάτι. Το Wreck… ήταν εξαιρετικός δίσκος αλλά το Excileosis το αφήνει πολύ πίσω, τοποθετώντας την μπάντα σε μια νέα τροχιά και ουσιαστικά σε μια νέα εποχή.
Ο ιεροκήρυκας, The Preacher, από την Κολομβία, ήρθε με το ντεμπούτο full length να σώσει την ψυχή μας. ‘’Burn My Soul’’. Ντεμπούτο full length που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από την Lethal Loudness Records. Οι The Preacher πάντως υπάρχουν από το 2014 και τώρα πια με τον εν λόγω δίσκο μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε το κλασικότροπο heavy metal τους. Και λέω πρώτα να δούμε καθώς το Powerwolf τεχνοτροπίας εξώφυλλο, και πιο συγκεκριμένα επηρεασμένο από το art work του ‘’Blood Of The Saints’’ δίσκο, μας βάζει με την μία στο νόημα της μουσικής των The Preacher.
Μας έλειψε αυτό το mindfuck των Monster Magnet. Πέντε χρόνια απουσίας για τη συμμορία από το Νιού Τζέρσεϋ πριν επιστρέψει για να συνεχίσει να παίζει με το μυαλό μας ή όπως λέει ευθαρσώς και ο ίδιος ο τίτλος του άλμπουμ, να μας το πηδάει.
Τα τρία τελευταία άλμπουμ τολμώ να πω πως ήταν ένα μέτριο πήδημα, πως είναι ας πούμε όταν δεν έχεις χημεία με το άλλο σου μισό και τελικά βγαίνει ένα αποτέλεσμα κάπως αδέξιο και κοντά στο μέτριο;
Όταν τραγούδι των Orange Goblin κάνει μπάσιμο με drums τότε ξέρεις ότι αυτός είναι ένας καλός οιωνός και πως θα ανταμειφθείς όπως έχεις ανταμειφθεί και στο παρελθόν σε παραπλήσιες καταστάσεις με πρωταγωνιστές τους αγαπημένους Βρετανούς.
Dee Snider αρχηγός, τραγουδιστής – front man, rock περσόνα που δεν ξαναβρίσκεις στο σύμπαν ολάκερο, αλλά και επιφανής celebrity που ο gossip τύπος ακολουθεί και καταγράφει την ζωή του. Αλλά και μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες που έχουν περάσει από την μουσική που αγαπάμε. Που πάντα στήριζε rock & metal καλλιτέχνες για την ελευθερία της καλλιτεχνικής τους έκφρασης και όχι μόνο.
Οι Lucifer είναι εδώ και πέντε χρόνια το νέο καλλιτεχνικό όραμα, που έγινε πραγματικότητα, της σαγηνευτικής ex – Oath Johanna Sadonis. Το 2015 κυκλοφόρησαν το ‘’Lucifer I’’. Που συνέχισε την καλή αίσθηση που είχε κάνει η Johanna με τα δυο Oath. Και από το 2017 έχει ένα δυνατό σύμμαχο στις καλλιτεχνικές της ανησυχίες. Τον κύριο Entombed Nicke Anderson, κιθαρίστας ή ντράμερ, που στα 80ς και στα 90ς μας είχε δώσει μαζί με την παρέα του, Nihilist, Entombed εκπληκτικά πράμματα. (Left Hand Path, Clandestine).
Λίγο μετά την ελεύθερη πτώση του "The Art of Loss" του 2016 και με δυο σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση τους, οι Redemption επιστρέφουν με το δεύτερο άλμπουμ τους της Metal Blade περιόδου της καριέρας τους. Το πολυταλαιπωρημένο συγκρότημα από το Los Angeles εμφανίζεται δίχως τον κιθαρίστα Bernie Versailles, ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, και τον επι μακρόν τραγουδιστή τους Ray Adler, γνωστό τοις πάσι από τους Fates Warning.
Ο τελευταίος δίσκος των Paradise Lost, το Medusa, κυκλοφόρησε από την Nuclear Blast. Η εταιρία ξεκίνησε να επανακυκλοφορεί κάποιους από τους δίσκους της μπάντας, τους πιο αδύναμους και με τις λιγότερες επανακυκλοφορίες. Η αρχή έγινε με το ‘’διαφορετικό’’ Host και τώρα ήρθε η σειρά του ‘’Believe In Nothing’’. Η αρχική κυκλοφορίας μας πάει πίσω στο 2001 (από την EMI) σε μια περίοδο που οι Paradise Lost ένιωθαν παγιδευμένοι στα μεταλλικά τους μουσικά όρια και αποφάσισαν να αλλάξουν κόμη, εμφάνιση και μουσική κατεύθυνση σε πιο ποπ-γοτθικά μονοπάτια.