Reviews
Τα εικοσιδυό χρόνια πιάνουν οι Φιλανδοί Nightwish, και είπαν να το γιορτάσουν με ένα κλασικό τρόπο που φτιάχνουν πολλές μπάντες σε τέτοιες επετείους. Κυκλοφορούν το compilation. Εδώ να πω ότι σιχαίνομαι τον τίτλο ‘’best of’’. Που ξέρεις κύριε τα δικά μου best ακόμα αι από την δική σου μπάντα? Τίτλος της κυκλοφορίας Decades και κυκλοφορεί από την Nuclear Blast. Σε διπλό cd, σε τριπλό βινύλιο και σε πολύ σπέσιαλ earbook.
Από πού να ξεκινήσω πραγματικά; Μήπως από το ότι μια μπάντα που έχει συμπληρώσει 40 και βάλε χρόνια δισκογραφίας κυκλοφόρησε πριν από μερικές μέρες άλλο ένα αριστούργημα; Γιατί περί αριστουργήματος πρόκειται. Ακούγοντας συνεχώς το Firepower προσπαθώ να βρώ ψεγάδια, έστω κάποιο σημείο του που να υστερεί σε σχέση με τον υπόλοιπο δίσκο. Μάταιο. Σαν ένα κορυφαίο μετρ του σκακιού, οι Judas Priest έχουν τοποθετήσει όλα τα κομμάτια τους στις σωστές θέσεις πάνω στην μουσική σκακιέρα. Όλα είναι εκεί μέσα.
Εκεί στην Σουηδία το έχουν με τον σκληρό ήχο. Και στις πιο ακραίες μορφές, και στις πιο μελωδικές, melodic death, αλλά και σε hard rock/metal καταστάσεις. Οι Crystal Ball εδώ και μια εικοσαετία, στην αρχή τους με Europower διαθέσεις και πιο πρόσφατα με ,melodic rock/metal προσδιορισμούς, σε λίγες εβδομάδες θα κυκλοφορήσουν μέσω της Massacre Records τον δέκατο δίσκο τους με τίτλο Crystallizer.
Michael Schenker. Ο Γερμανός κιθαρίστας με τα πλούσια χαρίσματα και άλμπουμς, εγγύηση από το 1969 μέχρι σήμερα. Υπήρξε κιθαρίστας σε δίσκους-κολοσσούς των Scorpions και των U.F.O. ενώ έχει τρομερά βέλη να επιδείξει και από την φαρέτρα της προσωπικής του δισκογραφίας με διάφορα projects. Το 2016 φτιάχνει τους Micheal Schenker Fest και κάνει μια περιοδεία έχοντας μαζί του τους τραγουδιστές Gary Barden και Graham Bonnet από τους Micheal Schenker Group καθώς και τον Robin McAuley από τους McAuley Schenker Group.
Οι Lechery δημιουργήθηκαν το 2006 από τον Martin Bengtsson (πρώην μπασίστα σε Arch Enemy/Armageddon) όταν αποφάσισε να φτιάξει την δική του μουσική. Η τετράδα που αποτέλεσε την σύνθεση των Lechery είχε ξαναπαίξει μαζί σε διαφορετικές μπάντες και ήξεραν πλέον τι ήθελαν. Να παίξουν κλασσικό Heavy Metal. Κάποια χρόνια αργότερα και αφού δέσανε σαν μπάντα δίνοντας κάποιες συναυλίες έβγαλαν το ντεμπούτο τους ‘’Violator’’(2008) ενώ τρία χρόνια αργότερα ακολούθησε το ‘’In Fire’’.
Οι Visions of Atlantis κυκλοφορούν μέσω της Napalm Records το έκτο τους full length με τίτλο ‘’The Deep And The Dark’’. Για έκτη φορά βάζουν στην ζωή μας, στον metalικό πλανήτη, το συμφωνικό τους power metal, με την Clementine Delauney να είναι στα γυναικεία φωνητικά για πρώτη φορά σε ολοκληρωμένη δουλειά του σχήματος από την Αυστρία. Και η κοπελιά από την Γαλλία κάνει αρκετά καλή δουλειά, αν αναλογιστούμε τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες που έχει αυτός ο ήχος. Άλλη τους ιδιαιτερότητα ότι έχουν και τα ανδρικά φωνητικά με τον Siegfried Samer.
Οι Βραζιλιάνοι Greywolf ιδρύθηκαν το 2012 από τον γνωστό στην τοπική σκηνή σε παλιές heavy ή thrash μπάντες, Fabio "Grey Wolf" Paulinelli. Ο μπασίστας/τραγουδιστής τελικά έδωσε την καρδιά του στην επική μουσική των Grey Wolf και από το 2014-2016 κυκλοφόρησε τρεις ολοκληρωμένους δίσκους, ένα κάθε χρονιά. Αυτό που ίσως δεν είναι τόσο γνωστό, είναι ότι το υλικό που υπάρχει σε αυτούς τους δίσκους είναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό, ξαναδουλεμένα-επανηχογραφημένα τραγούδια από τα demos του, τα οποία αριθμούνται σε έξι μιας και ήταν μια συνθετική μηχανή (ο Fabio) στα πρώτα χρόνια των Grey Wolf.
Οι Σουηδοί Hypnos από το Göteborg, παίζουν heavy rock/metal και μέσω της Sign Records κυκλοφορούν στις 20 του Απριλίου, το νέο τους δίσκο , με τίτλο GBG Sessions.
Οι Αθηναίοι Terra Incognita παίζουν μελωδικό heavy metal βασισμένο σε απλές και χιλιοπαιγμένες ιδέες. Και όμως στον δεύτερο ολοκληρωμένο τους δίσκο, που κυκλοφορεί εδώ και κάμποσο καιρό ανεξάρτητα, ‘’Fragments Of A Ruined Life ’’, με τον τρόπο τους, βάζουν το δικό τους καλλιτεχνικό ίχνος.
Ένα από τα πιο ποιοτικά εξαγώγιμα προϊόντα της Τσεχίας αποτελούν οι Sebastien. Οι μελωδικοί metallers, κυκλοφορούν φέτος το 3ο τους full length, μετά τα “Tears Of White Roses” του 2010 και “Dark Chambers Of Déjà vu” του 2015, και αποδεικνύουν ότι το δρόμο που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν, τον ακολουθούν σωστά.