Reviews
Ιδιαιτέρως αξιόλογο το δεύτερο άλμπουμ των μελωδικών powerάδων, γειτόνων Ιταλών, 4th Dimension το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα, περιέχει 10 συνθέσεις και έρχεται μετά το "The White Path to Rebirth" που κυκλοφόρησε το 2011. Το άκουσα, το ξανάκουσα, το έβαλα στο repeat και συνειδητοποίησα ότι μετά από περίπου 10 επαναλήψεις δεν το είχα βαρεθεί και είχα αρχίσει να το μαθαίνω απέξω. Ολοκληρωμένα θέματα που πατάνε πολύ καλά στο είδος τους, καθαρά φωνητικά και εξαιρετική παραγωγή δείχνουν μπάντα που ενδιαφέρεται να προχωρήσει και να καταξιωθεί στο χώρο.
Ποτέ ξανά άλμπουμ δεν με έκανε να κοιτάζω την οθόνη του υπολογιστή και να προσπαθώ να αποφασίσω αν θα είμαι ειλικρινής ή ευγενική. Σκέφτηκα ακόμα και να μην γράψω καθόλου για το "Reflections", το ντεμπούτο άλμπουμ των Ιταλών Cyrax αλλά τελικά αποφάσισα να είμαι ειλικρινής.
Cannibal Corpse. Όλοι γνωρίζουν γι αυτήν την μπάντα είτε είναι οπαδοί του death metal είτε όχι. Δεν σημαίνει βέβαια ότι τους αρέσους κιόλας, απλά τους γνωρίζουν μιας και είναι μιας από τις παλιότερες και πιο εμπορικά επιτυχημένες μπάντες του είδους. Δέκατος τρίτος (13,καλά διαβάσατε) δίσκος και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Βασικά ποτέ δεν περιμένω κάτι ιδιαίτερο από τόσου μεγάλου βεληνεκούς μπάντες που προσέφεραν δισκάρες στο βαθύ παρελθόν. 26 χρόνια υπηρεσίας είναι πολλά και απλά περιμένω να σέβονται τον εαυτό τους και να βγάλουν κάτι που να είναι άξιο του ονόματος τους.
Μετά από αλεπάλληλες αλλαγές μελών,εταιριών και στούντιων, η δεύτερη προσπάθεια των Hod είναι πλέον έτοιμη. Οι Hod (από τον Βόρειο Θεό Hodur), αρκετά χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, και ενα χρόνο μετά το ντέμο 3 τραγουδιών (τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο νέο τους ανουσιούργημα). Μουσικά αμφιταλαντεύονται μεταξύ του blackened thrash και blackened death. To ’’Βοοκ Of The Worm’’ αποτελείται από 8 κεφάλαια με σύντομες τρομακτικές ιστορίες διάρκειας μόλις κάτι παραπάνω από μισή ώρα.
Έφτασε η ώρα ενός καινούριου κεφαλαίου σε μια από τις 3 μεγαλύτερες μπάντες του stoner/doom. Έβδομη κυκλοφορία το ’’Clearing The Path To Ascend’’ και πρώτη για την Neurot Recordings (την εταιρία του Scott Kelly των Neurosis που έχει συμμετάσχει παλιότερα χαρίζοντας κάποια guest φωνητικά). Επίσης είναι και ο τρίτος συνεχόμενος δίσκος με την ίδια τριάδα στην σύνθεση και πλέον υπάρχει όρεξη για κάποιες μουσικές εξελίξεις και πειραματισμούς.
Η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς το νέο album των Riot Unleash The Fire, το 1ο από τα 15 LPs που έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα χωρίς τον Mark Reale.
\r\n\r\n
Με την πρώτη ακρόαση διαπιστώνεις ότι ο Mark Reale άφησε σε καλά χέρια το συγκρότημα. Από την άλλη πλευρά τα μέλη των Riot ή Riot V, έδειξαν απίστευτο σεβασμό στην ιστορία της μπάντας, και μάλιστα κατάφεραν να ηχογραφήσουν τραγούδια με έντονο το «άρωμα» της δεκαετίας του 80 και πολύ κοντά στο ύφος των συνθέσεων του Mark Reale.
25 χρόνια μετά οι Sanctuary επιστρέφουν με το The Year The Sun Died.
\r\nΔιανύοντας μία «επιτυχημένη» πορεία ως Nevermore, κυκλοφορόντας 7 άλμπουμς, εντελώς απροσδόκητα αποφάσισαν ότι έχουν αφήσει ανοικτό λογαριασμό ως Sanctuary επιστρέφοντας στο Heavy Metal της δεκαετίας του 80.
Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Αυτό σκέφτηκε και η παρέα του Giancarlo Floridia (κιθάρες φωνητικά) και με την ίδια παρέα του ομώνυμου ντεμπούτου του (2011) επιστρέφει για ένα δέυτερο γύρο με το ’’The Answer Of Insanity’’ που κυκλοφορεί από την Scarlet Records από τις 2 Σεπτέμβρη. Η ομάδα συμπληρώνεται από τον έτερο κιθαρίστα Alex De Rosso (Dokken, Shadows Fade, Headrush), τον ντράμερ Tony Morra (Van Zant, Rebecca St.
Οι The Order Of Israfel είναι μια καινούρια μπάντα αλλά τα μέλη της όχι. Σχηματίστηκαν το 2012 σαν project των Tom Sutton (Church Of Misery) στην κιθάρα/φωνή και Patrik Andersson Winberg (Doomdogs) στο μπάσο. Όπως καταλαβαίνετε, πάιζουν doom metal και μάλιστα πατροπαράδοτο, χωρίς προσθετικά sludge/stoner κτλ. Το ’’Wisom’’ είναι η πρώτη τους δισκογραφική προσπάθεια και πραγματικά είναι ανείπωτα καλό. Είναι γήινο, από ανθρώπους για ανθρώπους. Δέχονται βελτιώσεων επειδή οι ίδιοι δεν θέλησαν να είναι όλα τέλεια και μου ακούγονται ακόμα πιο θαυμάσιοι.
Οι Αμερικανοί blacksters Krieg, βρίσκονται πάρα πολλά χρόνια στο κουρμπέτι. Ποτέ δεν απογοήτευσαν, ποτέ όμως δεν μου πρόσφεραν και κάτι το εκπληκτικό. Μια ανέκαθεν μέτρια προς το καλή μπάντα που μπορεί να παίζει πρώτη εθνική στην χώρα της αλλά ποτέ δεν πρόκειται να φτάσει στις πρώτες θέσεις.