Reviews
Αν και η Black Metal σκηνή έχει ταυτιστεί στο μυαλό μας με τους Νορβηγούς, αποδεικνύεται ότι εν πολλοίς πρόκειται περί προκατάληψης. Μιας και ο ήχος αυτός έχει εκπροσώπους σε όλα τα μέρη του πλανήτη. Φυσικά, δεν αρνούμαι και δεν υπάρχει καν θέμα αμφισβήτησης ότι κατά κύριο λόγο οι Νορβηγοί διαμόρφωσαν τον συγκεκριμένο ήχο, αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν εξίσου καλές σκηνές του ιδιώματος αυτού ανά τον κόσμο.
Έτσι λοιπόν μπαίνουν οι Interloper στην ζωή μου και στην ζωή μας. Μέσω του πονήματος τους με τον πρόσχαρο τίτλο ‘’Search Party’’. Το οποίο κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast Records. Τώρα djend, metalcore βρείτε τα. Εμένα μου ακούγεται modern metal με μελωδικά πρόσχαρα ρεφρέν και πολύ βαβούρα στα υπόλοιπα. Τρίο είναι η μπάντα, οι Interloper δηλαδή. Ο Miles Dimitri Baker στην κιθάρα, ο Aaron Stechauner στα τύμπανα και ο Andrew Virrueta | στην κιθάρα και τα φωνητικά.
Είναι μερικές κυκλοφορίες που σου φέρνουν αναμνήσεις και η συγκεκριμένη είναι μια από αυτές για τον γράφοντα. Θυμάμαι το 2001 να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον χώρο της ερασιτεχνικής δημοσιογραφίας (την οποία εξασκώ μέχρι και σήμερα) δημιουργώντας το behind the veil webzine κι ένα εκ των πρώτων συγκροτημάτων που είχα την χαρά να παρουσιάσω ήταν οι πρωτοεμφανιζόμενοι τότε εκ Γρεβενών προερχόμενοι DARK NIGHTMARE.
Στην Γαλλία γουστάρουν αν δημιουργούν metal σε όλες τους τις μορφές. Tradisional metal, extreme metal, progressive extreme metal, modern metal κ.ο.κ. Οι Disfuneral είναι μια death metal μπάντα νέα και πολύ σφιχτή σε δημιουργική τάση που τον Αύγουστο του 2017 δημιούργησαν ένα ομώνυμο, ‘’Disfuneral’’ ep έξι κομματιών και το κυκλοφόρησαν μονάχοι τους σε κασέτα και ψηφιακά στο bandcamp τους. Τώρα η Redefining Darkness Records το επανακυκλοφορεί σε κασέτα και στο δικό της bandcamp. Με πέντε όμως κομμάτια. Λείπει το τελευταίο.
Post-Rock / Ambient / Soundscape, ότι και αν σημαίνει αυτό, μας λέει το δελτίο τύπου που προωθεί το ‘’Her Bones in Whispers’’, δίσκο των πολιτών του κόσμου Ordeal & Plight. Το οποίο κυκλοφορεί μέσω της Eisenwald Records.
Τους Καναδούς Warcall δεν τους γνώριζα πρωτύτερα. Και όμως είναι μια μπάντα που από το 2007 έχει ήδη κυκλοφορήσει τέσσερις ολοκληρωμένους δίσκους μελωδικού death metal. Αν προσθέσουμε και το παρελθόν της μπάντας σαν Plan B (με διαφορετικό τραγουδιστή και μουσικό ύφος) μιλάμε για άλλη μια δεκαετία αρχαιότερη. Οι επιρροές των Warcall είναι διάφορες και οι ίδιοι αναφέρουν τους Iron Maiden, Metallica, Motorhead, Dissection και Slayer.
Τους Fear Factory τους παρακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα. Θυμάμαι κάπου το 1993-94 να ακούω το ‘’ Soul of a New Machine’’, χωμένος τίγκα σε death metal ακούσματα και να μου φαίνονται ήδη περίεργοι και διαφορετικοί για το είδος. Και δεν είχαν σκοπό καν να μείνουν σε τέτοια παιξίματα. Τα ‘’ Demanufacture’’ και ‘’ Obsolete’’ ξεκαθάρισαν το τοπίο, χαρίζοντας μας από τους καλύτερους industrial δίσκους που κυκλοφόρησαν εκεί έξω. Και μάλιστα κάποιοι από αυτούς ήταν και concept stories. Τα χρόνια παρήλθαν, αρκετοί δίσκοι κυκλοφόρησαν, κάποιοι καλύτεροι από κάποιους άλλους.
Νομίζω ότι είναι μια άσκοπη επανάληψη να γράψω για το πόσο έχει εξελιχθεί η Ελληνική metal σκηνή, διότι έχω αποδεχτεί ότι η προκατάληψη δύσκολα νικιέται, αλλά κι όταν αυτό γίνεται, επιτυγχάνεται μόνο με πράξεις. Επομένως, αντί να σας φλομώσω με εκθεσιακού επιπέδου κείμενο λες και γράφω ξανά πανελλαδικές, θα κάνω το απλό και ουσιαστικό. Θα σας περιγράψω την εμπειρία μου από το άκουσμα της 2ης επίσημης κυκλοφορίας του συγκροτήματος. Μιας κυκλοφορίας που θαρρώ ότι χρειάστηκαν να περάσουν 8 χρόνια για να είναι έτοιμη.
Οι Decapitated είναι μια γνωστή ακραία μπάντα από την Πολωνία. Με πολύ ταραγμένα, για πολλούς τραγικούς και κωμικοτραγικούς λόγους, χρόνια. Από τα μέσα των 90ς ως και τις μέρες μας. Η Nuclear Blast επανακυκλοφορεί ένα compilation από τα πρώτα demo τους που πρωτοκυκλοφόρησε η Πολωνική Metal Mind το 2000 με τον τίτλο‘’The First Damned’’. Σε κασέτες δυο διαφορετικών χρωμμάτων, τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις χρωματιστών 12’’ βυνιλίων και σε cd. Τα demos αυτά, με σειρά εμφάνισης, ήταν τα ‘’The Eye Of Horus’’ του 1998 και το ‘’Cemeteral Gardens’’ του 1997
Υπάρχουν αρκετές μπάντες με το όνομα Madhouse και συνεχίζουν να δημιουργούνται ακόμα συγκροτήματα που υιοθετούν αυτό το όνομα χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Σειρά για τους Αυστριακούς hard rockers, με ούμλαιτ, δηλαδή Mädhouse. Τι σας θυμίζει; Καλά σκεφτήκατε. Τίγκα Mötley Crüe, σε βαθμό παρεξήγησης. Μόνο τα ονόματα να τσεκάρετε, θα καταλάβετε... Mikky Stixx, Rickey Dee, Thommy Black, Tommy Lovelace. Οκ, μην ξεχάσουμε και τον ντράμμερ, Casey Jean Eiszenman. Ξεκάθαρα φόρος τιμής. Το περηφανεύονται με καμάρι ότι τα πάντα θυμίζουν το Παρδαλό Πλήρωμα.