Reviews
Oι Αμερικάνοι Living Darkness είναι μια νέα μπάντα από το Los Angeles της California και το πρώτο τους άλμπουμ που έχει τίτλο "The Bishop", έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον και είναι από τις εκπλήξεις της χρονιάς. Το συγκρότημα παίζει φοβερό, κλασικό heavy metal, με ωραίο, και σύγχρονο ήχο και κερδίζει τις εντυπώσεις με τον συνδυασμό μελωδιών και δυναμικότητας που προτείνει.
Οι SYLENT STORM δημιουργήθηκαν το 2013 στο Όρεγκον των Η.Π.Α., αλλά κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δουλειά το 2018. Ήταν το E.P. που έφερε το όνομα του συγκροτήματος. Το 2019 κυκλοφόρησαν το single με τίτλο «The Fire Never Dies». Τραγούδι που θα βρείτε και στο ντεμπούτο δίσκο τους που θα παρουσιάσω εδώ.
Ερχόμενοι με φούρια απο πέρυσι με το απολίτιστο "Uncivilized" οι Καλιφορνέζοι Pounder επιστρέφουν με το "Breaking the world", πατάνε ξανά στα χνάρια του κλασικού heavy/power και θα έλεγε κανείς ότι τα καταφέρνουν μια χαρά χωρίς ιδιαίτερες υπερβολές.
Οι Spellmaster είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση από τη Μασσαχουσέτη των ΗΠΑ, και το “Unearthed Arcana” είναι το ντεμπούτο τους. Παίζουν heavy/power metal με ίσως λίγο μεγαλύτερη έμφαση στο δεύτερο συνθετικό. Έχουν επίσης και μια αρκετά επιτυχημένη χρήση πλήκτρων, κάπου ανάμεσα στον τρόπο που τα χρησιμοποιούσαν οι Crimson Glory και pomp metal μπάντες, κάτι που δίνει μια ιδιαίτερη νότα στα τραγούδια.
Texas........Ιερά χώματα και μεγάλη μεταλλομάνα! Οι μπάντες του δεν θα σε απογοητεύσουν ποτέ και δεν θα αφήσουν τον εγκέφαλο και τα αυτιά σου ποτέ σε ησυχία. Από εκεί λοιπόν μας έρχονται οι νεοσύστατοι Iron Jaw με το ντεμπούτο τους "Chain Of Command". Νεοσύστατοι είπα? Ναι, καλά! Εν μέρει. Νεοσύστατοι ως Iron Jaw αλλά παλιές καραβάνες στο μεταλλικό χώρο.
Πέρασαν ήδη 20 χρόνια από την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου των Pain Of Salvation. Αγαπητοί στο Ελληνικό κοινό, έχουμε αγκαλλιάσει τους δίσκους τους, έχουμε παρακολουθήσει τις συναυλίες τους, έχουμε εξυμνήσει τις κυκλοφορίες τους. Πλέον (ή και πάντοτε), οι Pain Of Salvation ήταν το προσωπικό μουσικό όχημα του Daniel Gildenlöw. Progressive Metal, από τα καλύτερα της γενιάς του. Και συνεχίζει πάντοτε προοδευτικά, σοκάροντας πολλές φορές. Το αποτέλεσμα, είτε μας αρέσει είτε όχι, ευχαριστεί τον ίδιο τον καλλιτέχνη και αυτό αρκεί.
Θα έχετε ακούσει τον όρο djent. Ένα μοντέρνο υποείδος του Prog Metal είναι. Σαν ονομασία, οφείλεται στους Meshuggah αλλά χάρη στους Periphery αναπτύχθηκε και μαθεύτηκε από πολύ κόσμο. Για όσους δεν ξέρουν τους Periphery είναι μια progressive metal από τις Ηνωμένες Πολιτείες που δημιουργήθηκαν το 2005 από τον κιθαρίστα Misha Mansoor. Όταν λέμε progressive metal, μην σκεφτείτε Fates Warning και Dream Theater αλλά και πάλι είναι μια μπάντα ιδιαιτέρως τεχνική και στην τελική προοδευτική μιας και δοκίμασε διαφορετικούς τρόπους στην μουσική τους.
Οι Begrafven, λέξη που μεταφράζεται στα Αγγλικά ως burial δηλαδή θαμμένος, τιμούν το όνομα τους με την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τον τίτλο ‘’Doedsriket’’ την οποία κυκλοφορούν μονάχοι τους ανεξάρτητα. Είχε προηγηθεί ένα demo το 2013, το οποίο έφερε το όνομα τους.
Προφανώς ο Ced δεν ήταν απόλυτα ικανοποιημένος με την πρώτη έκδοση της παρούσας κυκλοφορίας, οπότε μπήκε ξανά στο studio κι επανηχογράφησε τις συνθέσεις που την αποτελούν. Προσωπικά η αρχική κυκλοφορία μου ακουγόταν μια χαρά, αλλά σέβομαι και τις ανησυχίες του δημιουργού της. Η παρούσα, λοιπόν, κυκλοφορία κατά την δήλωση του καλλιτέχνη, ακούγεται όπως εξ αρχής την είχε κατά νου.
Από τις τρεις επανακυκλοφορίες των Αμερικανών Morticia, στο ‘’ D.O.A.’’ έγινε η πιο φτωχή δουλειά μιας και δεν περιέχει κανένα επιπλέον τραγούδι. Ηχητικά, είναι κρίκος ανάμεσα στις αλυσίδες του ‘’ Mortal Fear’’ (https://www.metalzone.gr/reviews/morticia-mortal-fear) και του ‘’ 13 Nightmares’’ (https://www.metalzone.gr/reviews/morticia-13-nightmares). Ούτε πολύ καινοτόμο και περίεργο αλλά ούτε και πολύ σκληρό και μεταλλικό, κάπου ανάμεσα.