Reviews
Οι Κύπριοι Arrayan Path, πιστοί στο δισκογραφικό ραντεβού τους, επιστρέφουν 2 χρόνια μετά τον εξαιρετικό διπλό δίσκο Archegonoi με άλλη μια φιλόδοξη συλλογή τραγουδιών υπό τον γενικό τίτλο The Marble Gates To Apeiron. Έχοντας κυκλοφορήσει την τελευταία δεκαετία 6 ποιοτικότατους δίσκους, οι Arrayan Path θα μπορούσαν πλέον να χαρακτηριστούν βετεράνοι και δεν θα ήταν έκπληξη αν κατά κάποιο τρόπο επαναπαύονταν στις δάφνες τους.
Ανάμεσα σε εκατοντάδες επανακυκλοφορίες ετησίως, λίγες είναι οι πραγματικά καλές. Για ποιες μιλάμε: Είτε για αυτές που οι πρώτες εκδόσεις είναι σπάνιες και πανάκριβες είτε για αυτές που δεν είχαν κυκλοφορήσει ποτέ στα νέα φορμάτς. Εδώ έχουμε την περίπτωση μιας Καναδικής heavy prog/ rock μπάντας, τους Dan Jefferies’ Century και βάζουμε τικ και στα δυο παραπάνω κουτάκια. Όπως υποδηλώνει το όνομα, η μπάντα δεν είναι παρά το προσωπικό όχημα του κιθαρίστα και μπασίστα Dan Jefferies έχοντας κάποιους πολύ καλούς συμπαίκτες δίπλα του.
Ωραίο πράγμα να έχει εμμονές ο μουσικός, ειδικά όταν αυτές τις εμμονές του τις εκφράζει με δημιουργικό κι ευφάνταστο τρόπο. O Ced, αυτός ο πολυτάλαντος μουσικός και συνθέτης από την πρώτη στιγμή που μας συστήθηκε με τους ROCKA ROLLAS κάπου το 2011 μέχρι και σήμερα διαρκώς μας εκπλήσσει με κυκλοφορίες που κινούνται στον χώρο του κλασσικού heavy, power και epic metal. Παρόλα αυτά η εν λόγω μπάντα ήταν το πρώτο του πνευματικό παιδί που του άνοιξε τον δρόμο για την δημιουργία και των άλλων πρότζεκτ του.
Καταρχην να δώσω βαθύτατες ευχαριστίες στην Heaven and Hell Records που προέβη σε μια τέτοια κυκλοφορία και μάθαμε μια μπάντα, τόσο καλή και αυθεντική που όμως δεν γνώριζα καν την ύπαρξη της. Οι Court Jester δεν είναι παρά μια πανάγνωστη μπάντα από την Βαλτιμόρη που στο σύντομο βίο της κυκλοφόρησε δυο demos, τα ‘’ The Jokes on You’’ το 1990 και ‘’ Where Witches Dwell’’. Αν και 90ς μουσική, θα διαβάσετε παρακάτω ότι περισσότερες ομοιότητες έχουν με μια μπάντας στις απαρχές των 80ς.
Οι Panzerfaust από τον Καναδά είναι αρκετά γνωστοί στους μύστες του underground black metal. Είναι στα περιξ αυτού από το 2005. Έχουν την φήμη μπάντας με καλές κυκλοφορίες όπως το 2006 ντεμπούτο full lelgth "The Winds Will Lead Us…" ή, το "Jevohah-Jireh: The Divine Anti-logos" του 2013 ή το ep "The Lucifer Principle" του 2016. Τώρα μας δίνουν μέσω της Eisewald υπό τον τίτλο ‘’The Suns of Perdition II: Render Unto Eden’’. Διαδέχεται τον περσινό δίσκο που αποτέλεσε μάλλον το αποφασιστικό βήμα για τους Panzefaust με τον προφανή τίτλο "The Suns of Perdition - Chapter I: War, Horrid War".
Οι The Lightbringer φιλοδοξούν να φέρουν το φως στο black metal τους φέρνοντας κοντά ή ακόμα και μέσα σε αυτό μελωδικές γραμμές. Καλά αυτό δεν είναι κάτι το καινούριο. Πολλές μπάντες το κάνουν και σε πολλές περιπτώσεις και με ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα. Βάζουν ακόμα και power πινελιές προσπαθώντας, ή μάλλον φιλοδοξώντας να φτιάξουν μοντέρνο metal, ξεχωρίζοντας από άλλες μπάντες. Βάλε και λίγο από gothic. Και γυναικεία φωνητικά. Καθόλου κακό αυτό, άλλωστε θα δούμε ότι αυτά σώζουν κάπως την φάση.
Για την ιδιαίτερη περίπτωση των Αμερικανών Morticia τα γράψαμε εδώ : https://www.metalzone.gr/reviews/morticia-mortal-fear. Περίεργο άκουσμα για ανοιχτόμυαλους οπαδούς. Δεν ακολούθησαν την πεπατημένη. Έτσι θα πράξουμε και μεις και θα πάμε κατευθείαν στα 90ς να παρακολουθήσουμε την ηχητική τους εξέλιξη, όσο και την συνθετική. Ο βασικός πυρήνας των Morticia ήταν μέχρι το τέλος τους, ο Matt Bachelor (drums/φωνή) και η Jodie Tanaka (πλήκτρα/φωνή).
Οι Steel arctus σχηματιστήκαν στην Θεσσαλονίκη το 2020 και μέσα στην χρονιά μας δίνουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία. Fire and blood είναι ο τίτλος και ξεκινώντας από το εξώφυλλο δεν υπάρχει αμφιβολία για περιεχόμενο. Το album απαρτίζεται από οκτώ κομμάτια και είναι concept που εξιστορεί τις περιπέτειες του Steel arctus στα βουνά της Πίνδου στην Ήπειρο. Στο ηχητικό μέρος τώρα η μπάντα έχει σαφή επικό κλασσικό μεταλλικό προσανατολισμό με την ακρόαση να φανερώσει 90'ς επιρροές και folk στοιχεία.
Μιας και η Classic Metalεπανακυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο των συμπατριωτών τους Vodu, ευκαιρία να ασχοληθούμε και με την αντίστοιχη του ντεμπούτου τους που όμως πήρε μέρος τρία χρόνια πριν.
Οι Apathy Noir είναι μια μπάντα από την Σουηδία που εδώ και επτά χρόνια, τα πρώτα τρία ως Apathy, παίζει death σε doom ατμόσφαιρα και με progressive προσανατολισμό. Αυτόν τον progressive τρόπο τους τον έχει εμπνεύσει προφανώς ο Mikael Akelfeldt και ο δρόμος που έχει πάρει με τους συμπατριώτες τους Opeth. Οι Apathy Noir έχουν βγάλει πέρα από τα full length τους, και αρκετές μικρές, single κατά βάσιν κυκλοφορίες μέσα σε αυτά τα χρόνια.