monument

Στην ερώτηση αν το death metal και τα concept θέματα είναι συμβατά, σαφώς και η απάντηση είναι θετική. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν έχουν γίνει και πολλές προσπάθειες τέτοιου είδους.Τα ''Crimson'' των Edge Of Sanity στα σίγουρα αν και πολύ προχώ για τον συγκεκριμένο ήχο. Τα ίδια θα έλεγα και για το ''The Key'' των Nocturnus ή το ''Still Life'' των Opeth. Το ''Whoracle'' των In Flames πολύ μελωδικό, το ''Neurothrone'' των Crionics πολύ μέτριο σαν αποτέλεσμα. Ευτυχώς υπάρχει και το ''Dorval'' των Δανών Detest.

Τις  περισσότερες φορές που ανακαλύπτουμε παλιές ή νέες μπάντες από τον Καναδά, σχεδόν πάντα διαπιστώνουμε ότι η τεχνική κατάρτιση τους είναι τεράστια, η μουσική τους παιδεία μέγιστη και η ηχητική τους νοοτροπία προοδευτική. Όχι πάντοτε αλλά αυτό δεν μας χαλάει διόλου όταν μιλάμε για μπαντάρες όπως οι Anvil.Δεν ξεκίνησαν με αυτό το όνομα αλλά το Lips με το οποίο κυκλοφόρησαν το αυτοχρηματοδοτούμενο ντεμπούτο τους ‘’Hard ‘N’ Heavy’’ (όνομα και πράγμα). Κερδίζουν συμβόλαιο με την επίσης Καναδική Attic και το όνομα αλλάζει σε Anvil για να μην συγχέονται με άλλη μπάντα της εποχής.

Από τις γηραιότερες, και μάλιστα πλέον ξανά ενεργές μπάντες της heavy metal είναι οι Cirith Ungol. Πολύ αγαπητοί, έχουν κατακτήσει τις καρδιές χιλιάδων οπαδών που ανυπομονούσαν να έχουν μια ακόμα ευκαιρία να τους ξαναδούν ζωντανά. Όνομα παρμένο από το πασίγνωστο βιβλίο ‘’Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών’’  και ανάλογη θεματολογία χωρίς να περιορίζονται μόνο σε αυτό. Ακόμα και τα εξώφυλλα και των τεσσάρων δίσκων τους είναι βασισμένα στις ιστορίες του Erlic Of Melnibone (Moorcock) , δια χειρός Michael Whealan (απίστευτο πινέλο).

Η Inside Out είναι μια πασίγνωστη εταιρία που ασχολείται με Prog Rock/Metal. Από τις πρώτες μπάντες που πήρε στο ρόστερ τους ήταν οι Ιταλοί Eldrich, οι Symphony X και οι Seventhsign. Αγαπημένη prog metal μπάντα που νιώθω ήδη άσχημα που δεν είχα γράψει κάτι παλιότερα γι αυτούς παρά μόνο τώρα με τον θάνατο του τραγουδιστή τους Gregory Analla που σκοτώθηκε προχτές (04/01/2018) με την μηχανή του σε ηλικία 52 ετών.

Έχεις ακούσει Dementia; Ρωτάει κάποιος…Δυο και μόνο μπορούν να είναι οι απαντήσεις. Η πρώτη είναι όχι και πιθανότατα αυτός που την δίνει να μην έχει επαφή με το thrash metal . Η δεύτερη απάντηση είναι: για ποιους από όλους τους Dementia μιλάμε. Μιλάμε για καμιά εικοσαριά  μπάντες με αυτό το όνομα. Καταραμένο όνομα. Όσοι το ζήλεψαν και βάπτισαν έτσι την μπάντα τους, απέτυχαν, εμπορικά πάντοτε μιλώντας. Σχεδόν όλες άνηκαν στο χώρο του thrash ή του death metal ήχου. Ταξιδεύουμε στο χρόνο σε μια από τις 50 πολιτείες των Η.Π.Α.

Σε ποια πρόταση ή ποιο θέμα θα μπορούσαν να χωρέσουν οι Judas Priest και οι Guns  ‘n’ Roses; Αν μιλάμε για σημαντικότατες μπάντες της σκληρής μουσικής. Ή επιδραστικότατες. Θα μπορούσαμε να τις αναφέρουμε όμως επίσης αν μιλούσαμε για τους drummers  τους και τις προηγούμενες μπάντες τους. Έτσι η συζήτηση θα έφτανε στους Hawk, μια heavy metal μπάντα από το Los Angeles που χρόνια αργότερα θα περηφανευόταν ότι πέρασαν από τις τάξεις τους δυο σημαντικότατοι και ικανότατοι τυμπανοκρούστες.

Κλασσικό Heavy Metal στα 90ς το έψαχνες με τηλεσκόπιο. Πόσο μάλλον στην Αμερική. Ελάχιστοι οι εκπρόσωποι τους και θα έπρεπε να τιμούνται περισσότερο αυτοί που το κράτησαν ζωντανό όσο όλοι οι άλλοι μιλούσαν για νεκρή και παρωχημένη μουσική. Οι Premonition ανάπνεαν metal, κυλούσε σιδερένιο (και ‘’παρθένο’’) αίμα στις φλέβες τους. Ξεκίνησαν το 1997 στην μεταλλομάνα Φλόριδα και (πολύ) αργότερα μεταφέρθηκαν στο Σικάγο. Πρόλαβαν μα κυκλοφορήσουν τέσσερις δίσκους από τους οποίους κανείς δεν είναι μέτριος.

Αγαπάμε Thrash Metal (αν και  συγκρινόμενο αριθμητικά έχει τις λιγότερες αγαπημένες μου μπάντες).  Αγαπάμε και τις Christian/White Metal μπάντες όσο και αν μερικές φορές έχουν τόσο χαζό ή εκφοβιστικό στίχο όπου μου έρχεται να σπάσω το cd/βινύλιο. Αγαπάμε Αγγλικό metal προηγούμενων δεκαετιών μιας και βγήκαν πολλά διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράγματα από εκεί. Αγαπάμε το συνδυασμό αυτών όταν η ποιότητα μάλιστα φθάνει υψηλό σημείο. Αγαπάμε Detritus. Μια μπάντα από το Bristol που αποφάσισε να θρασάρει άγρια και να τιμά τα Θεία μαζί.

Δυστυχώς η heavy  metal μουσική ήταν (και είναι σε μικρότερο ποσοστό πλέον) ανδροκρατούμενη υπόθεση, είτε μιλάμε για μουσικούς είτε ακροατές. Ελάχιστες περιπτώσεις που εξαιρούν το κανόνα στα 80ς, με τις περισσότερες από αυτές να περιορίζονται στο θέμα των φωνητικών.  Στο Λος Άντζελες μια παρέα, με φυσικό αρχηγό την Barbara Malteze δημιουργούν μια Heavy Metal μπάντα για να υμνήσουν τον …Θεό. Η μπάντα παίρνει το όνομα της Βαρβάρας μιας και ήτο μεγάλο θέμα το γυναικείο φύλο σε εκείνες τις εποχές που σπάνιζαν οι γυναίκες στη συγκεκριμένη μουσική. Όλα αυτά το 1985.

Είναι πολλές οι μπάντες από την Βραζιλία, ιδιαίτερα στον ακραίο χώρο, οι οποίες μεγαλούργησαν, ή έστω κυκλοφόρησαν αξιοάκουστο υλικό. Αρνητικό και θετικό μαζί, είναι η έλλειψη τεχνολογικών ευκολιών στην χώρα τους όπως και ανύπαρκτη διανομή ή προώθηση σε μια πιο παγκόσμια κλίμακα. Και ιδιαίτερα σε παλιότερες δεκαετίες, το πρόβλημα της Αγγλικής προφοράς από ανθρώπους που έχουν βασική γλώσσα τα Πορτογαλλικά. Παρόμοια προβλήματα υπήρχαν στην Ελλάδα (σε όλα τα Βαλκάνια και γενικότερα Νότια Ευρώπη), στη Ρωσία, Νότια-Κεντρική Αμερική, και όλες οι λιγοστές μπάντες που ξεπήδησαν από Ασία-Αφρική.