monument

Αγαπάμε Thrash Metal (αν και  συγκρινόμενο αριθμητικά έχει τις λιγότερες αγαπημένες μου μπάντες).  Αγαπάμε και τις Christian/White Metal μπάντες όσο και αν μερικές φορές έχουν τόσο χαζό ή εκφοβιστικό στίχο όπου μου έρχεται να σπάσω το cd/βινύλιο. Αγαπάμε Αγγλικό metal προηγούμενων δεκαετιών μιας και βγήκαν πολλά διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράγματα από εκεί. Αγαπάμε το συνδυασμό αυτών όταν η ποιότητα μάλιστα φθάνει υψηλό σημείο. Αγαπάμε Detritus. Μια μπάντα από το Bristol που αποφάσισε να θρασάρει άγρια και να τιμά τα Θεία μαζί.

Δυστυχώς η heavy  metal μουσική ήταν (και είναι σε μικρότερο ποσοστό πλέον) ανδροκρατούμενη υπόθεση, είτε μιλάμε για μουσικούς είτε ακροατές. Ελάχιστες περιπτώσεις που εξαιρούν το κανόνα στα 80ς, με τις περισσότερες από αυτές να περιορίζονται στο θέμα των φωνητικών.  Στο Λος Άντζελες μια παρέα, με φυσικό αρχηγό την Barbara Malteze δημιουργούν μια Heavy Metal μπάντα για να υμνήσουν τον …Θεό. Η μπάντα παίρνει το όνομα της Βαρβάρας μιας και ήτο μεγάλο θέμα το γυναικείο φύλο σε εκείνες τις εποχές που σπάνιζαν οι γυναίκες στη συγκεκριμένη μουσική. Όλα αυτά το 1985.

Είναι πολλές οι μπάντες από την Βραζιλία, ιδιαίτερα στον ακραίο χώρο, οι οποίες μεγαλούργησαν, ή έστω κυκλοφόρησαν αξιοάκουστο υλικό. Αρνητικό και θετικό μαζί, είναι η έλλειψη τεχνολογικών ευκολιών στην χώρα τους όπως και ανύπαρκτη διανομή ή προώθηση σε μια πιο παγκόσμια κλίμακα. Και ιδιαίτερα σε παλιότερες δεκαετίες, το πρόβλημα της Αγγλικής προφοράς από ανθρώπους που έχουν βασική γλώσσα τα Πορτογαλλικά. Παρόμοια προβλήματα υπήρχαν στην Ελλάδα (σε όλα τα Βαλκάνια και γενικότερα Νότια Ευρώπη), στη Ρωσία, Νότια-Κεντρική Αμερική, και όλες οι λιγοστές μπάντες που ξεπήδησαν από Ασία-Αφρική.

Ο χαβαλές και το χιούμορ είναι από τα γνώριμα χαρακτηριστικά του thrash metal. Όχι μόνο στιχουργικά, αλλά ακόμα και το ντύσιμο, στις πόζες, στο εξώφυλλο, στις συνεντεύξεις, στο σανίδι. Μια τέτοια μπάντα υπάρχει στην Ελβετία από το 1988 και ενώ ακόμα συνεχίζει ( με τα τρία από τα τέσσερα αυθεντικά μέλη να είναι ακόμα παρόντα) έχει κυκλοφορήσει μόνο τρεις δίσκους και τρία eps στα 30 χρόνια. Δεν θα τους έλεγες και παραγωγικούς. Τα πρώτα τους demo βγήκαν την εποχή που το thrash θέριζε όλο τον πλανήτη και οι Ελβετοί είχαν περίσσια τεχνική που την πρόσθεσαν στις δικές τους ιδέες.

Τι να περιμένει κανείς με ένα τόσο αποτρόπαιο εξώφυλλο;  Με όνομα μπάντας που σημαίνει ‘’Φρικιαστικό Ξεκοίλιασμα’’ και τίτλο δίσκου ‘’Ασταμάτητη θέληση για εύγεστη σάρκα’’ ; Που να διαβάσει κανείς και τους στίχους. Θα νομίζει ότι οι Cannibal Corpse γράφουν για Χριστουγεννιάτικα δώρα. Και βαθμός δυσκολίαςστο θέμα στίχων Carcass εποχής ‘’Necrotism’’ και ακόμα χειρότερα. Και όμως, όποια και να είναι η απάντηση σου, πέφτεις πολύ έξω.

Αναζητώντας το χαμένο δισκοπότηρο στο χώρο του επικού heavy metal, σίγουρα θα έρθεις κάποια στιγμή αντιμέτωπος με το μοναδικό ντέμο των Ολλανδών Valkyrie. Αν αξίζει να μνημονεύεται; Και με το παραπάνω. Μια μπάντα από παιδαρέλια που δεν κατάφεραν ποτέ να παίξουν ζωντανά την μουσική που αγαπούσαν και αυτή δεν ήταν παρά η μουσική της αγαπημένης τους ταινίας, ‘’Conan The Barbarian’’, η μουσική του Wagner και το επικό, μεταλλικό  feeling των Manowar που εκείνη την εποχή είχαν κυκλοφορήσει τα τρία καλύτερα τους άλμπουμς, Into Glory Ride, Hail To England και Sign Of The Hammer.

Ότι και να πεις/γράψεις για τους Obituary είναι λίγο. Ακρογωνιαίος λίθος για το Death Metal. Από τις πιο σημαντικές μπάντες στο χώρο για μένα, με τεράστιο αριθμό εξαιρετικών δίσκων. Και με συνέχεια μέχρι το σήμερα, όσο και να αναλώνονται σε μοτίβα που  οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Είναι ξεχωριστοί και αξίζουν όλη τη φήμη που έχουν αποκτήσει, τότε μα  και τώρα που φτάνουν τα τριάντα χρόνια και τους δέκα δίσκους.

Αν κάποιος αναζητήσει thrash μπάντες των 80ς στην Αυστραλία, μάλλον θα καταλήξει στους  τίγκα επηρεασμένους από Metallica, Mortal Sin και τους τίγκα επηρεασμένους από Slayer, Hobb’s Angel Of Death (φως φανάρι). Μπάντες που προσφάτως είναι και επαναδραστηριοποιημένες. Από εκεί και πέρα υπήρξαν και μερικές ακόμα, άγνωστες κατά κύριο λόγο αλλά χωρίς να σημαίνει και ανάξιες λόγου. Οι Addictive από το Σύδνευ, ήταν μια μπάντα που κατάφερε στο χρονικό διάστημα ύπαρξης της (1988-1996) να κυκλοφορήσει δυο δυνατούς ποιοτικά και ηχητικά δίσκους.

Η μουσική είναι ένα μέσο που ενώνει του λαούς. Η metal μουσικήέπραξε και πράττει το ίδιο. Αν και σύντομα αναπτύχθηκε στην Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, δεν άργησαν χώρες της Ασίας και της Αφρικής να μπουν στο παιχνίδι. Είτε σαν οπαδοί, είτε δημιουργώντας τις δικές τους μπάντες. Αρχές 90ς και το Ισραήλ αποκτά τους δικούς του αντιπρόσωπους στο (ακραίο) metal. Substance For  God, Salem και Orphaned Land. Όλες με πολλά Doom/Death στοιχεία.

Χριστούγεννα 1993. Καστοριά. Μόλις έχω ανακαλύψει μαζί με τον ξάδερφο μου μια νέα μπάντα, My Dying Bride λέγονται. Πριν δυο μήνες κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος τους και τον ακούμε σαστισμένοι για διαφορετικούς λόγους. Εγώ έχω ενθουσιαστεί. Αυτός όχι και τόσο. Τον θυμάμαι να λέει ‘’ρε συ, μέχρι να ακούσεις το ένα riff να τελειώνει, έχεις ξεχάσει τι άκουγες πριν’’. Που να  άκουγε και Thergothon, μια Φιλανδική μπάντα που το ‘’τερμάτισε’’ σε αργές ταχύτητες. Αυτοί και οι Skepticism ήταν οι πρωτοπόροι στο υποιδίωμα που θα ονομαζόταν funeral doom/death metal.