Χαρακτηριστικό μιας κρύας χώρας όπως η Νορβηγία, δεν θα έπρεπε να είναι μόνο το Black Metal αλλά και άλλες πιο ατμοσφαιρικές και μελωδικές πλευρές της μουσικής μας. Πόσο μάλιστα για αρχές των 90ς που καλά καλά δεν είχαν βγάλει δίσκο (βblack metal) ούτε οι πρωτοπόροι του είδους. Βρισκόμαστε στο 1990 και μια μπάντα ονόματι Nightfall βγάζει ένα demo doom/death metal. Οι κιθαρίστες αυτής της μπάντας τους ιδρύουν το 1992 τους The Third And The Mortal.
Stone Fury. ¨Η αλλιώς η μπάντα των Lenny Wolf/Bruce Gowdy. Σε μια πιο λεπτομερή περιγραφή, θα λέγαμε ότι μιλάμε για μια Αμερικάνικη hard rock που έδρασε στα 80ς. Η μπάντα πρωτοξεκίνησε το 1983 από τον Lenny Wolf. Δεν ξέρετε ποιος είναι αυτός; Αν όχι, δεν νομίζω να σας ενθουσιάσουν ούτε οι Stone Fury. Μιλάμε για τον τραγουδιστή των Kingdom Come, τη φωνή πίσω από δίσκους σαν το ‘’Kingdom Come’’ (1988), ‘’In Your Face’’ (1989), ‘’Hands Of Time’’ (1991) κτλ. Εκεί τραγουδούσε, έγραφε στίχους και μουσική αλλά και έπαιζε και άλλα όργανα. Ε οι Stone Fury ήταν η πρώτη του μπάντα.
Ας μιλήσουμε για Death Metal που δεν κοπιάρει, που είναι αυτοδύναμο. Το ‘’Gloomy Reflection of our Hidden Sorrows’’ των Cenotaph. Ένας τέτοιος δίσκος δεν θα μπορούσε να βγει από μια χώρα που παρήγαγε μαζικά death metal. ΟΧΙ. Μας ήρθε από το Μεξικό. Τραγουδιστής/μπασίστας/στιχουργός της μπάντας ο Daniel Corchado που αμέσως μετά τη κυκλοφορία του προαναφερθέντα δίσκου το 1992 τους εγκαταλείπει για να φτιάξει τη δική του μπάντα. Και εγένετο The Chasm. Εκεί, εκτός από τα φωνητικά, αναλαμβάνει πλέον την κιθάρα αντί μπάσου.
Σέβομαι ιδιαίτερα την δισκογραφική πορεία των Γερμανών Power Metallers Brainstorm. Όμως ακόμα και τώρα εξακολουθώ να ακούω με περισσότερο ενδιαφέρον τους δυο πρώτους δίσκους τους που έλειπε από τη μπάντα ο Andy B. Franck αλλά και τους Ivanhoe και τους τρεις πρώτους δίσκους τους που τραγουδούσε εκεί. Περίεργο από τη μια αλλά αλήθεια όσο δεν πάει. Οι Ivanhoe ξεκίνησαν πίσω στο 1986, δανειζόμενοι το όνομα τους από τη νουβέλα του Sir Walter Scott.
Όλοι ψάχνουμε μια δικαιολογία, μια αφορμή για να ξανακούσουμε αγαπημένους δίσκους. Δίσκους που έχουμε καιρό να ακούσουμε αλλά και δίσκους που ακούμε πολύ συχνά. Αφορμή για το ξέθαμα των Flacmans Port είναι ένα τεράστιο, πολυσυλλεκτικό αφιέρωμα στη Γερμανική Heavy Metal σκηνή που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Υπάρχουν οι μεγάλες καταξιωμένες μπάντες που πιθανότατα να αξίζουν τη θέση που έχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει και η αντίπερα όχθη. Πολλές από τις μπάντες διαλύθηκαν μετά από ένα ep, ένα δίσκο, 2-3 χρόνια ζωής τέλος πάντως. Λόγοι πολλοί, που δεν θα τους αναλύσουμε.
Μια ξεχωριστή μπάντα αναδύθηκε στο Portland των Ηνωμένων Πολιτειών το 1995. Από τις πιο σύγχρονες μπάντες που έφτιαξαν την δική τους ιστορία, που άφησαν πολλές επιρροές για μεταγενέστερες μπάντες, που είχαν χιλιάδες οπαδούς και που στην τελική διαλύθηκαν ενώ βρίσκονταν στο απόγειο της δόξας τους διότι πολύ απλά δεν τα βρίσκανε μουσικά. Ο ιθύνων νους ακόμα ανέπνεε μεταλλικά, οι υπόλοιποι ήθελαν πιο ambient μονοπάτια.
Έχουμε μια δυνατή Ελληνική σκηνή. Και δεν μιλάω μόνος για μπάντες, μιλάω για δισκογραφικές εταιρίες, οπαδούς, web/fan zines, μουσικούς κ.α. Νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε θέμα δισκογραφικών δουλειών σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Όχι ότι παλιότερα δεν είχαμε, αλλά λιγότερες περιπτώσεις. Και πολλές από γόνους μεταναστών του εξωτερικού που συμμετείχαν σε μπάντες που άξιζαν. Attack, Warlord, Human Fortress, Rage, Tankard, Zandelle, Gothic Knights, Mystic Prophecy, Sanvoisen, Hydrotoxin, Pantheist, Praying Mantis, Realm, Aftermath και….Ozzy Osbourne (χαχα).
Εδώ και αρκετά χρόνια, ένα πλήθος συντακτών του Metalzone έχει δημιουργήσει τη στήλη των Monuments. Ας μην κολλάμε στις λέξεις. Η στήλη έχει ήδη πάνω από 1100 κείμενα, πάνω από 1100 δισκογραφικές δουλειές, πάνω από 1100 άξια ακροάσεως ηχητικά δημιουργήματα. Δεν υπάρχει κανένας σχεδόν κανόνας εκτός του να έχουν καμιά 15ετία στη πλάτη (με λιγοστές εξαιρεσεις στις πλήρεις δισκογραφικές αναλύσεις και σε κάποια μεμονωμένα άλλα). Υπάρχουν κείμενα από όλα τα είδη, από Prog rock εώς black metal. Υπάρχουν πασίγνωστες μπάντες μα και πανάγνωστες.
-Έχεις ακούσει τους ντεθάδες Carcariass;
-Ναι, βέβαια, απίστευτοί δίσκοι το ‘’Heartwork’’, ‘’Necrotism’’…
- Ρε συ, όχι Carcass. Carcariass λέμε. Τους Γάλλους λέμε
-Μπα, ούτε σαν όνομα.
Υπάρχει πολύς κόσμος που λατρεύει το ατμοσφαιρικό Doom/Death Metal. Και πολύ κάνει. Είναι από τα πιο φορτισμένα συναισθηματικά είδη στη metal (και όχι μόνο). Αρνητικά συνήθως αλλά μετά σου μένει η αγαλλίαση. Κάποιες τέτοιες μπάντες, οι Ευρωπαικές, έγιναν σαφώς γνωστότερες.My Dying Bride, Mourning Beloveth, Saturnus. Από την άλλη, μπάντες όπως οι Paramaecium, Desire, Morgion, Thorns Of The Carrion, τους έφαγε η μαρμάγκα.