1992

 H Divebomb Records είναι ‘’μάνα’’ στις επανακυκλοφορίες, ειδικά ότι προέρχεται από Αμερική. Εδώ εξαιρεί τον κανόνα και μας (ξανα)συστήνει τον δεύτερο δίσκο των Γερμανών Heavenward (και όχι Heaven Ward). Το συγκρότημα ξεκίνησε το 1986 και δύο χρόνια αργότερα έβγαλε το πρώτο του demo. Η σύνθεση της μπάντας τότε ήταν εντελώς διαφορετική.  Σύντομα αναλαμβάνει τα φωνητικά ο Stefan Keßel ο οποίος θα ηγηθεί της μπάντας τα επόμενα χρόνια. Ε είχε και φωνάρα ο τύπος. Μαζί θα κυκλφοροήσουν το 1989 το επόμενο ντέμο τους.

Οι At The Gates δεν έγραψαν τυχαία ιστορία.  Στη (πρώτη) σύντομη πορεία τους από το 1990-1996 κατάφεραν να δημιουργήσουν τέσσερις δίσκους, οι οποίοι και ευθύνονται (οι δυο τελευταίοι περισσότερο) για το μελωδικό Σουηδικό Death Metal του Γκέτεμποργκ και των εκατοντάδων κλώνων που ακολούθησαν και εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα. Διαχρονική αξία που είτε λατρεύεις είτε λατρεύεις να μισείς (για κάποιους έκαναν ζημιά με τις μελωδίες τους).

Η Γερμανία  ήταν η κυριότερη αντιπρόσωπος στοΕυρωπαικό  progressive metal στις αρχές των 90ς. Τα παραδείγματα πολλά και αν ψάξεις βαθύτερα, άπειρα. Και κάπως έτσι φέρνουμε στη μονολογική συζήτηση μας, τους  Jester’s March.  Ξεκίνησαν το 1989 από το Dortmund και η αλήθεια είναι ότι είχαν μια πιο thrashy/speedαριστή υφή. Αρκεί να ακούσεις το ντέμο τους ‘’Audience To The King’’ του 1989 και να διακρίνεις αυτές τις επιρροές. Κατά τα άλλα ήδη πολύ τεχνικοί, διαφορετικοί, προοδευτικοί (για την εποχή) με την πραγματική έννοια.

Οι Φιλανδοί  Stratovarius είναι ένα παράδειγμα συγκροτήματος που υπήρξε σε ηγετική θέση στο Power Metal των 90ς , βρέθηκε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μιλώντας πάντοτε για το συνθετικό και όχι το εμπορικό κομμάτι στα 00ς ενώ στα 10ς’  έχουν ανακάμψει σε όλους τους τομείς. Επίσης είναι μια μπάντα που συνεχίζει χωρίς κανένα αυθεντικό μέλος στη σύνθεση (σαν τους Riot για παράδειγμα, μόνο που δεν μιλάμε για  μουσικούς που έχουν αποβιώσει αλλά και ούτε τόσο παλιά μπάντα). Το ταξίδι των Stratovaris ξεκινά το 1985 από τον ντράμερ Tuomo Lassila και κάποιους φίλους.

Όλοι ψάχνουμε μια δικαιολογία, μια αφορμή για να ξανακούσουμε αγαπημένους δίσκους. Δίσκους που έχουμε καιρό να ακούσουμε αλλά και δίσκους που ακούμε πολύ συχνά. Αφορμή για το ξέθαμα των Flacmans Port είναι ένα τεράστιο, πολυσυλλεκτικό αφιέρωμα στη Γερμανική Heavy Metal σκηνή που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Υπάρχουν οι μεγάλες καταξιωμένες μπάντες που πιθανότατα να αξίζουν τη θέση που έχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει και η αντίπερα όχθη. Πολλές από τις μπάντες διαλύθηκαν μετά από ένα ep, ένα δίσκο, 2-3 χρόνια ζωής τέλος πάντως. Λόγοι πολλοί, που δεν θα τους αναλύσουμε.

Ο 47χρονος Σουηδός Peter Tägtgren είναι ένας από τους πιο γνωστούς metal παραγωγούς των τελευταίων 2 δεκαετίων, ιδιαίτερα στο χώρο του ακραίου. Αν και έχει συμμετάσχει σε διάφορα projects, δικά του (Pain/The Abyss) ή άλλων (Bloodbath/War/Lock Up), ανέκαθεν το μουσικό όχημα που είχε και τον έκανε γνωστό είναι οι Hypocrisy. Η ιστορία των Hypocrisy ξεκινά πίσω στο 1990 όταν ο νεαρός Peter γύρισε στη Σουηδία από την Αμερική (και πιο συγκεκριμένα την Φλόριντα)  όπου είχε υπάρξει για ένα πολύ μικρό διάστημα μέλος των Malevolent Creation.

‘’Rage, Rage, Against The Dying Light’’ . Ξεκινάμε με στίχο από ένα ποίημα του Dylan Thomas (1914-1953), ταιριαστό με το ύφος και την μουσική των Necrosanct, μια μπάντα που και η ίδια τύπωσε τον συγκεκριμένο στίχο στην δεύτερη κυκλοφορία τους. Βρετανοί deathmetallers  που ξεκίνησαν και τελείωσαν την χρυσή περίοδο του είδους. Σε πιο λιανή γλώσσα, η μπάντα δημιουργήθηκε το 1989, πρόλαβε να κυκλοφορήσει τρεις δίσκους και το 1993 διαλύθηκε.

                       Σουηδικό DEATH METAL. Όχι το μελωδικό σχολής Gothenburg αλλά το ατόφιο κάφρικο της Στοκχόλμης όπως μας το μάθανε οι αρχαίοι Entombed και Dismember και φυσικά δεκάδες πιο άγνωστες μπάντες όπως οι Excruciate ή οι Epitaph για παράδειγμα. Με ένα μόνο δίσκο όμως μένεις γνωστός σε λίγα αυτιά, πόσο μάλλον όταν η μοναδική σου κυκλοφορία βγήκε στο τέλος των λαμπρών και ένδοξων ημερών του Death Metal. Οι Excruciate κυκλοφόρησαν το ‘’Passage Of Life’’ το 1993 , οι Epitaph το ‘’Seaming Salvation’’ το 1992.