monument

Αγαπάμε τον καλλιτέχνη ή το καλλιτέχνημα; Μπορείς να ευχαριστηθείς τις βουβές ταινίες του Charlie Chaplin ενώ ξέρεις ότι πιθανότα ήταν παιδεραστής ή τέλοσπάντως σκληρός απέναντι στο γυναικείο φύλο. Μπορεί να απολαμβάνεις Burzum όταν ξέρεις ότι το πρόσωπο πίσω από αυτό έχει iq ραδικιού; Άπειρα τα παραδείγματα σε όλες τις τέχνες και εννοείται ότι δεν λείπουν τα παραδείγματα στη Metal μουσική. Άνθρωποι σε μπάντες που έχουν βγάλει τρομερούς δίσκους και είναι χαζοί, διακινιτές ναρκωτικών ουσιών, δολοφόνοι, απατεώνες, ρατσιστές, φανατικοί θρησκειών και αμέτρητα άλλα παραδείγματα.

Το να είσαι από την Βραζιλία και να μην παίζεις ακραίο Metal είναι σίγουρα δύσκολο θέμα. Ελάχιστες μπάντες που παίζουν heavy/power metal έκαναν πασίγνωστο το όνομα τους. Είτε λόγω προφοράς, είτε Λόγω σκηνής, είτε δυσκολίας ανεύρεσης συμβολαίου. Αν έπαιζες thrash/death, είσαι καλυμμένος. Αν όχι, καλή τύχη. Λαμπρές εξαιρέσεις οι Viper, Steel Warrior και Stress (όχι ότι έκαναν κάποιο όνομα) και φυσικά οι Angra. Μια παρέα εικοσάχρονων από το Porto Alegre ξεκινά τη δική τους μπάντα, τους Hibria. Είμαστε στο 1996 και τα παλικαράκια παίζουν  power metal που κοιτά Ευρώπη μεριά.

Οι Vermin είναι σαν το μικρό αδερφάκι των Entombed. Από την ίδια οικογένεια (Σουηδία), το μικρό να παίζει με τα παιχνίδια του μεγαλύτερου και να επηρεάζεται από τις αποφάσεις ζωής που έκανε το μεγαλύτερο παιδί. Τι ακριβώς συνέβη δηλαδή; Οι Vermin δημιουργήθηκαν το 1991, την εποχή που οι Entombed έβγαζαν τον καλύτερο τους δίσκο (Clandestine μωρε!!). Έπαιζαν τυπικό Σουηδικό death metal, στα ίχνη των προαναφεθέντων.

Δεν είναι λίγες φορές που ένα demo μιας μπάντας είναι ότι καλύτερο κυκλοφόρησαν σε ολόκληρη τη δισκογραφία τους, σε ολόκληρη την ιστορία τους. Ατελείωτα τα παραδείγματα. Και είναι μεγάλη υπόθεση να λατρεύεις τη μουσική μέσα από ένα σύνηθες μέτριο ήχο. Αυτό ίσχυε βέβαια πιο πολύ για τις μπάντε των 80ς που έκαναν τις ηχογραφήσεις σε  ‘’ελαχιστοκάναλα’’ στούντιος. Πλέον ακόμα και τα demos έχουν καλό ήχο. Ας μην μακρυγορώ με παραδείγματα και ας μπω στην ουσία εξυμνώντας ένα από τα αγαπημένα μου demos που θα το ζήλευε το κάθε συγκρότημα, παλιό ή καινούριο.

Κάποιες μπάντες τις ακούγαμε χθές, θα τις ακούσουμε και σήμερα. Πιθανότατα και αύριο διότι αξίζουν και μας ανεβάζουν το κέφι. Συνειρμός.... Yesterday And Today. Y&T δηλαδή, όπως το όνομα μιας Αμερικάνικης hard rock/heavy metal μπάντας που ιδρύθηκε το 1974 όταν προσχώρησε ο κιθαρίστας Dave Meniketti στην ανώνυμη μπάντα διασκευών των τριών (τότε) συμπαικτών του στο Oakland της Καλιφόρνιας. Το όνομα της μπάντας αποφασίστηκε όταν ψάχνανε όνομα πριν δώσουμε την πρώτη τους συναυλία και στο πικάπ έπαιζε το ‘’ Yesterday And Today’’ των The Beatles.

Μια φορά και ένα καιρό (τέλη δεκαετίας 60ς) υπήρχαν οι Faithful Breath που γεννήθηκαν από τις στάχτες των The Magic Power. To 1974 ντεμπούταραν παίζοντας  ακόμα prog rock ενώ σταδιακά στους δίσκους που κυκλοφόρησαν στα 80ς ο ήχος τους σκλήρυνε πάρα πολύ. Τραγουδιστης, κιθαρίστας και βασικός συνθέτης της μπάντας ο Heinz ''Heimi'' Mikus. Το 1982 την θέση πίσω από τα drums παίρνει ο Jürgen Düsterloh και κυκλοφορούν ένα χρόνο αργότερα τον τέταρτο δίσκο τους ‘’ Hard Breath’’. 1985 και το μπάσο αναλαμβάνει ο Peter Dell και η μουσική τους είναι πλέον καθαρά heavy metal.

Δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι να πρέπει να εγκαταλείψεις την μπάντα που ΕΣΥ ίδρυσες μετά από κάποια χρόνια. Όχι επειδή βαρέθηκες, όχι επειδή μαλώνεις με τους άλλους, όχι επειδή κουράστηκες, όχι επειδή ‘’μεγάλωσες’’. Να πρέπει να την εγκαταλείψεις. Σαν τον Stéphane Viard  των Meryless που κάποτε έπαιζε τόσο τεχνικά και έκανε την κιθάρα σου να παίρνει φωτιά. Κάποια στιγμή όμως έπαθε εμβοή στο αυτί, πρόβημα το οποίο χειροτέρεψε με τα χρόνια σε σημείο να μην μπορεί να παίξει κιθάρα ούτε σε συναυλίες ούτε στο προβάδικο και έτσι εγκατέλειψε την μπάντα του το 2014.

Μου αρέσει πολύ να ανακαλύπτω άγνωστες μπάντας που έχουν βέβαια πράγματα να πούνε. Το απολαμβάνω διπλά αν μπορέσω να αποκτήσω και κάποια κόπια από μια τέτοια κυκλοφορία. Μια Γερμανική εταιρία που λειτούργησε στις αρχές των 90ς και έβγαλε πολλά διαμαντάκια που αξίζουν την προσοχή όλων μας, είναι η Gorgon. Δυσεύρετα όμως.

Μια από τις νεότερες μπάντες που αγαπήθηκαν πολύ στην Ελλάδα και τους έχουμε δει ζωντανά ήδη αρκετές φορές  (και θα ξαναδούμε) είναι οι Δανοί. Πάντως φτάσανε και αυτοί πάνω από 25 χρόνια ύπαρξης. Ρε πως περνούν τα χρόνια έτσι; Σαν χθες (άντε, προχτές) διάβασα για αυτούς, τους ξεχώρισα από τις άλλες κυκλοφορίες και προμηθεύτηκα το ντεμπούτο cd τους ‘’ Paradise Belongs to You’’. Και από τότε αχώριστη αγάπη, ανιδιοτελής έρωτας. Όλη η δισκογραφία τους κάθε φορά που έξω κρυώνει και έχει μουντάδα, με επισκέπτονται. Μου κρατάνε ζεστασιά. Ξέρουν τι χρειάζομαι.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια πληροφορία που δεν έχει γραφτεί για τους U.F.O. όλα αυτά τα χρόνια από άλλους και θα μπορούσα να συμπληρώσω εγώ. Όσοι έχουν ακούσει, ξέρουν, έχουν νιώσει την μαγεία να τους αγγίζει. Όσοι πάλι δεν τους γνωρίζουν, μιλάμε για Θεούς στο hard rock με μέλη που άφησαν ιστορία, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Αφορμή για μένα ήταν το τετραπλό box set του ‘’Let It Roll’’ που περιέχει τέσσερις συναυλίες. H μία από τα 70ς ή άλλες τρεις από τα 90ς.  Και στις τέσσερις συναυλίες περιλαμβάνουν το τραγούδι ‘’ Lights Out’’. Αυτό ήταν.