monument

Υπήρξαν εποχές προ ίντερνετ που είχαμε μαύρα μεσάνυχτα για πολλές μπάντες και οι πληροφορίες πήγαιναν από στόμα σε στόμα με πολλά λάθη να διαιωνίζονται. Το ίδιο συνέβαινε και μέσω περιοδικών και zines, πιο έγκυρα (αλλά και πιο mainstream). Κάποτε, αρχές των 90ς, φίλος μου αντέγραψε σε κασέτα το ‘’Sin Will Find You Out’’ των Original Sin λέγοντας μου ότι είναι η πρώτη και μοναδική metal μπάντα με όλα τα μέλη γυναίκες. Αυτά ήξερε τότε αυτός, αυτό παπαγάλισα και γω μετά. Οι πληροφορίες στην αντιγραμμένη κασέτα περιοριζόντουσαν μόνο σε τίτλους τραγουδιών, τίποτα παραπάνω.

Τον τελευταίο καιρό όλος ο πλανήτης ασχολείται με τον άδικο χαμό του George Floyd από ένα αστυνομικό. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, ειδικά στο Αμερικάνικο έδαφος. Στις 15 Δεκεμβρίου του 2012 πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ο Thomas Jefferson Kollman από αστυνομικό, σε ηλικία 48 ετών. Ας φύγουμε όμως από αυτό το άσχημο συμβάν συνεχίζοντας μουσικά μιας και ο Thomas ήταν drummer και αδελφός του γνωστώτερου Jeff Kollman (MSG, UFO, Glenn Hughes).

Θεωρώ ότι το Metal στην 50ετή πορεία του έχει δεχτεί τις περισσότερες προσμίξεις και συνδυασμούς από σχεδόν όλα τα υπόλοιπα μουσικά είδη και σχεδόν πάντοτε απορροφεί και φιλτάρει με θετικά αποτελέσματα. Γι αυτό και έχουμε τόσες διαφορετικές μπάντες, τόσες σχολές, τόσα υποείδη και γενικότερα φαίνεται να υπάρχει μέλλον σε αυτή τη μουσική. Σε όλα αυτά τα χρόνια, κάποιες μπάντες πειραματίστηκαν περισσότερο από κάποιες άλλες, ίσως και στο βαθμό του υπερβολικού. Κάποιες πέτυχαν τον στόχο και σκοπό τους, κάποιες απέτυχαν οικτρά.

Η Πολωνία ανέκαθεν είχε μια πλούσια σκηνή, ειδικά στον ακραίο χώρο. Μπορεί όχι τόσο όσο αφορά μπάντες αλλά σίγουρα αμέτρητους μεταλλάδες οπαδούς, οι οποίοι (κάποιοι από αυτούς)  βέβαια έφτιαξαν το δικό τους συγκρότημα. Κάτι αντίστοιχο με την Ελλάδα. Βάζοντας την χρονομηχανή στο 1985, τότε που το thrash metal ανδριωνόταν, γεννιέται μια μπάντα με το όνομα Wilczy pająk. Το 1987 θα κυκλοφορήσουν και το ομώνυμο ντεμπούτο τους (σε κασέτα μόνο, ένα χρόνο αργότερα και σε βινύλιο).

Λατρεύουμε τα επικά εξώφυλλα δίσκων και οι Ολλανδοί Angus είχαν τέτοια και στις δυο δισκάρες που κυκλοφόρησαν στα 80ς. Φθινόπωρο του 1983 και τέσσερις φίλοι παίζουν δυνατά μουσική στη σοφίτα ενός σπιτιού. Ονομάζουν την μπάντα Angus, όπως δηλαδή ο σκωτζέζικος ταύρος αλλά και ο κιθαρίστας των AC/DC. Ο μπασίστας είχε εκπαιδευτεί στο κλασσικό βιολί και ο ντράμερ έχε σπουδάσει μουσική και αυτό πέρασε και στη μουσική τους που παρόλο μιλάμε για heavy metal, βασιζόταν σε κλασσική δομή.

Το Texas υπήρξε μητρομάνα σε power metal θησαυρούς. Βγήκε όμως και θαυμάσιο death metal εκεί πέρα. Οι Divine Eve είναι παιδιά της περιοχής και στο σύντομο βίο τους 1992-95  κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό ep ‘’ As the Angels Weep’’. Αλυσόδεσμος Death Metal κατάδικος.  Η μπάντα αλλάζει όνομα σε Crimson Relic και ο Xan Hammack αναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα πλέον στη μπάντα. Προστίθεται και ο drummer των Morgion, Rhett Davis και σαν ντουέτο κυκλοφορούν το μοναδικό τους δίσκο ‘’Purgatory’s Reign’’ μέσω της Radiation Records (παρακλάδι της Nuclear Blast  πριν γίνει μεγάλη εταιρία).

Ο σοφός μεταλλάς γέροντας λέει την εξής έκφραση. Όποια πέτρα και να γυρίσεις στην Αμερική, σε οποιαδήποτε πολιτεία , θα βρείς μια άγνωστη μπάντα που αξίζει.  Ειδικά στο δεύτερο μισό των 80ς και το πρώτο μισό των 90ς, κάθε γειτονιά είχε μεταλλικές παρέες που παίζανε στα γκαράζ των γονιών τους και στις pubs των πόλεων τους. Πολλές έμειναν σε μια ντέμο κασέτα, άλλες έφτασαν μέχρι την κυκλοφορία δεκάδων δίσκων με πολυεθνικές. Και οι περισσότερες κάπου ανάμεσα. Οι Cerebus εμφανίστηκαν σαν μπάντα στη Βόρεια Καρολίνα το 1984.

Ulan Bator. Εκτός από το όνομα της πρωτεύουσας (η πιο κρύα σε όλο τον κόσμο) της Μογγολίας που είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1350 μέτρα είναι και το όνομα μιας Prog Metal μπάντας από τη Γερμανία. Η προτίμηση ενός τέτοιου αντιεμπορικού και άγνωστου ονόματος για το ζεστό, τευτονικής κοπής  προοδευτικό ήχο του τους άφησε παντελώς άγνωστους στον περισσότερο κόσμο. Φταίει βέβαια και το ότι το μοναδικό τους άλμπουμ ‘’Cut’’ κυκλοφόρησε αυτοχρηματοδοτούμενα σε μια εποχή (1997) που το Ευρωπαικό prog ζούσε μεγάλες στιγμές και η διαφήμιση τους προσσέγιζε πολύ κόσμο.

Εύχομαι πολλοί από εμάς να γνωρίζουν τον Billy Sheehan, έναν από τους καλύτερους Αμερικάνους μπασίστες. Γεννήθηκε το 1953 και έπαιξε με αρκετές μπάντες και σόλο καλλιτέχνες όπως οι Talas, Steve Vai, David Lee Roth, Mr Big έτσι ώστε να πάρουμε μια γεύση της μουσικής καριέρας του. Έχει ψηφιστεί σαν ο καλύτερος ροκ μπασίστας από το περιοδικό ‘’Guitar Player’’  πέντε φορές εξαιτίας του ηγετικού του παιξίματος μέσα στις εκάστοτε συνθέσεις και του πλούσιου ρεπερτορίου στον τρόπο εκτέλεσης του.

Αυτές τις μέρες της κλεισούρας, ο καθένας μας βρίσκει τρόπους να περνά την ώρα μέσα στο σπίτι του. Προσωπικά ξεψαχνίζω την δισκοθήκη μου και νοσταλγώ. Κάθε αγορά-απόκτηση-ανακάλυψη-ακρόαση μου φέρνει το μυαλό διάφορες ιστορίες. Νοσταλγία.Σαν να ανοίγεις ένα φωτογραφικό άλμπουμ και να κοιτάς τον εαυτό σου τα παλιότερα χρόνια. Το ένα από τα δισκάκια που έβγαλα και άκουσα ήταν το ‘’Tales Of Paradise’’ των Chryztyne. Ένα κοριτσάκι με το σκυλί για εξώφυλλο μου θύμισε την όλη διαδικασία αυτού που έκανα.